Το θέμα της αντιμετώπισης των γυναικών στην Ιαπωνία και ειδικά στην πολιτική της σκηνή (ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση) που ξεκίνησε με την περίπτωση της Αγιάκα Σιομούρα και το επεισόδιο στην Μητροπολιτική Συνέλευση του Τόκιο, εξακολουθεί να απασχολεί την ιαπωνική κοινή γνώμη καθώς τα τοπικά ΜΜΕ, άλλοτε για λόγους αισθησιασμού και άλλοτε από πραγματικό ενδιαφέρον, φέρνουν στην επιφάνεια και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Η Μιτσούκο Νισιζάκι Γενική Γραμματέας του Κόμματος «Δίκτυο Σεϊκάτσουσα του Τόκιο», η Γιούκι Μιζούνο της Δημοτικής Συνέλευσης της πόλης Αμπίκο στο Νομό Τσίμπα και η Νομπούκο Νακαμούρα μέλος της Δημοτικής Συνέλευσης του Δήμου Νακάνο του Τόκιο, είναι τρεις από τις γυναίκες πολιτικούς που μίλησαν ανοιχτά για συμπεριφορές παρόμοιες με αυτές που αντιμετώπισε η κ. Σιομούρα με τα σχόλια να εστιάζουν πάντοτε στη προσωπική και σεξουαλική τους ζωή.
Αντίστοιχες καταστάσεις βίωσαν οι Μάγιου Μουρακάμι από την Συνέλευση της Οσάκα και η Γιοσίκα Κομπαγιάσι από τη Συνέλευση της πόλης Σακάι (επίσης στο δήμο της Οσάκα) αμφότερες από το κόμμα Οσάκα Ίσιν νο Κάι του διαβόητου δήμαρχου της πόλης Τόρου Χασιμότο –όμως από την ανάποδη! Τα υποτιμητικά σχόλια που δέχτηκαν από τους συναδέλφους τους στις συνελεύσεις δεν ήταν επειδή δεν είχαν παιδιά αλλά επειδή ανακοίνωσαν ότι είναι έγκυες και ότι έπρεπε να πάρουν άδεια τοκετού και λοχείας. Ειδικά δε στην περίπτωσή τους, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στον σεξισμό των συναδέλφων τους αλλά και της ίδιας της νομοθεσίας καθώς η σχετική άδεια δεν προβλέπεται καν από τους κανονισμούς των τοπικών νομοθεσιών. Η μόνη τους επιλογή λοιπόν είναι να πάρουν άδεια για λόγους υγείας (σαν να ήταν άρρωστες) και έτσι να γίνουν εύκολος στόχος για τους αντιπάλους τους…
