Τις έχουν αποκαλέσει κάτι παραπάνω από συγκρότημα: κοινωνικό φαινόμενο. Και μάλλον θα συμφωνήσω καθώς είναι πολύ δύσκολο να κάνει κανείς έστω και μια απλή τουριστική βόλτα στο Τόκιο και να μην τις συναντήσει κατά κάποιον τρόπο. Μπορεί να είναι στο εξώφυλλο κάποιου περιοδικού, σε κάποια αφίσα, σε κάποια από τις δεκάδες γιγαντοοθόνες που ντύνουν τους ουρανοξύστες της πόλης, σε κάποια διαφήμιση, στο MP3 player κάποιου έφηβου, σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή, στο οπισθόφυλλο κάποιου κόμικ μάνγκα, στα φλάιερ για τις συναυλίες τους, σε αυτοκόλλητα πάνω σε κινητά τηλέφωνα, στις ειδήσεις των εφημερίδων ή στις συζητήσεις των μαθητριών. Είναι τόσο πανταχού παρούσες που κάποιοι όχι καλά εξοικειωμένοι με την Ιαπωνία, νομίζουν ότι οι στολές των μαθητριών έχουν επηρεαστεί από αυτές και όχι το αντίθετο (όπως πραγματικά συμβαίνει).
Είναι οι ΑΚΒ 48, το πιο πολυπληθές ποπ συγκρότημα στον κόσμο· αποτελούνται από 64 κορίτσια, ηλικιών από δεκατεσσάρων μέχρι είκοσι-κάτι που αλλάζουν ανά διαστήματα ώστε να παραμένει ακέραια η αίσθηση φρεσκάδας που είχε στο μυαλό του ο δημιουργός τους, ο Ακιμότο Γιασούσι. Και είναι τόσο δημοφιλείς που τα εισιτήρια για το θέατρο στο οποίο παίζουν καθημερινά, στην Ακιχαμπάρα του Τόκιο και Πρωτεύουσα των Γκικ, δίνονται με κλήρωση και που οι «εκλογές» για τα νέα μέλη γίνονται ένα από τα πρώτα θέματα στις ειδήσεις ακόμα και του κρατικού καναλιού. Είναι τα ποπ είδωλα που μπορείς να δεις από κοντά και που, αν εμπλακείς ενεργά με τις ενέργειες για τους φαν, μπορείς να γνωρίσεις προσωπικά ή να συμμετάσχεις στα άλμπουμ τους.
Κάποιοι θεωρούν ότι οι ΑΚΒ 48 δεν είναι παρά ένα έμμεσο εμπόριο σάρκας –64 χαριτωμένες κοπέλες με τις μίνι φούστες των μαθητριών που απευθύνονται στην απωθημένη επιθυμία των ιαπώνων για τα ανήλικα κορίτσια. Μόνο που τέτοια απωθημένη επιθυμία στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καθώς το θέαμα των μαθητριών είναι τόσο κοινότοπο που ελάχιστοι δίνουν πραγματικά σημασία. Προσωπικά πιστεύω ότι αν οι ΑΚΒ 48 προσπαθούν να ερεθίσουν κάτι, αυτή είναι μια πραγματική εμμονή των ιαπώνων, αυτή με τη φρεσκάδα και με κάθε τι νέο: παρακολουθώντας μια συναυλία-παράσταση του συγκροτήματος αισθάνεσαι σαν να πετάς μαζί με τον Πίτερ Παν στη χώρα του Ποτέ-Ποτέ. Οι ΑΚΒ 48 είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η φαντασίωση της αιώνιας εφηβείας μπορεί τελικά να μην είναι όνειρο.
