Ο σεισμός που έπληξε την περιοχή του Κάντο στο νησί Χονσού, την 1η Σεπτεμβρίου του 1923 στις 11.58 το μεσημέρι έμεινε στην ιστορία ως ο Μεγάλος Σεισμός του Κάντο (関東大地震). Το επίκεντρο ήταν στον κόλπο του Σαγκάμι, πολύ κοντά στο Τόκιο. Εκτιμάται ότι είχε μέγεθος μεταξύ 7,9 και 8,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Οι νεκροί έφτασαν τους 105.000 περίπου και οι αγνοούμενοι τους 37.000. Πάνω από 570.000 σπίτια καταστράφηκαν, αφήνοντας περίπου 1,9 εκατομμύρια άστεγους.
Ο σεισμός προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στο Τόκιο, τη Γιοκοχάμα, την Τσίμπα, την Καναγκάουα, τη Σιζουόκα και γενικά σε όλη η περιοχή του Κάντο.
Αν και τα τσουνάμι έφτασαν τα 10 μέτρα και έπληξαν μέσα σε λίγα λεπτά τις ακτές του κόλπου του Σαγκάμι, των χερσονήσων Ίζου και Μπόσο και των νησιών Ίζου, οι μεγάλες καταστροφές δεν προκλήθηκαν από αυτά (όπως έγιναν στον σεισμό της 11ης Μαρτίου του 2011).
Η ώρα που έγινε ο σεισμός έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο μέγεθος της καταστροφής. Λίγο πριν το μεσημέρι, τα νοικοκυριά είχαν αναμμένη τη φωτιά για να ετοιμάσουν το μεσημεριανό φαγητό και έτσι ξέσπασαν ταυτόχρονα σε πολλά σημεία πυρκαγιές που εξαπλώθηκαν αστραπιαία λόγω των ισχυρών ανέμων και του τυφώνα που σάρωνε τις ακτές της χερσονήσου Νότο.
Η μεγαλύτερη απώλεια έγινε στις 4 το απόγευμα, όταν μια πύρινη λαίλαπα έκαψε περίπου 38.000 ανθρώπους που είχαν αναζητήσει καταφύγιο σε έναν ανοικτό χώρο κοντά στον ποταμό Σουμίδα, στο Rikugun Honjo Hifukusho (πρώην στρατιωτικές αποθήκες ένδυσης).
Την κατάσταση επιδείνωσε και το σπάσιμο πολλών αγωγών νερού από το σεισμό που δυσκόλεψαν την κατάσβεση των πυρκαγιών. Τελικά έσβησαν δύο μέρες μετά, αργά το πρωί της 3ης Σεπτεμβρίου.
Στις γύρω ορεινές περιοχές πολλά σπίτια θάφτηκαν από τις κατολισθίσεις. Στη Νεμπουκάουα, δυτικά της Ονταουάρα, κατέρρευσε μια βουνοπλαγιά παρασύροντας στη θάλασσα ένα επιβατικό τραίνο με περισσότερους από 100 επιβάτες, αλλά και τον ίδιο τον σταθμό και το χωριό.
Τον Μεγάλο Σεισμό του Κάντο ακολούθησε μια άλλη δυσάρεστη κατάσταση στην Ιαπωνία. Φήμες που κυκλοφόρησαν κυρίως από Ιάπωνες εθνικιστές και δημαγωγούς έδειχναν τους Κορεάτες που ζούσαν στο Τόκιο και τη Γιοκοχάμα ως υπεύθυνους για μια σειρά λεηλασιών, σαμποτάζ, πυρκαγιών και δηλητηριασμού του νερού. Οι φήμες αυτές που αναπαράχθηκαν και από εφημερίδες, οδήγησαν στη δολοφονία χιλιάδων Κορεατών από συμμορίες αγανακτισμένων πολιτών και μέλη της αστυνομίας. Ανάμεσα στα θύματα ήταν Κινέζοι και κάποιοι Ιάπωνες αναρχικοί και σοσιαλιστές της εποχής που οι αρχές δολοφόνησαν εκμεταλλευόμενοι την γενικότερη κατάσταση.
Από το 1960, οι Ιάπωνες έχουν ορίσει την 1η Σεπτεμβρίου ως Ημέρα Πρόληψης Καταστροφών για να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων του σεισμού του 1923 και να υπενθυμίσουν στον κόσμο τη σημασία της προετοιμασίας για φυσικές καταστροφές. Την ίδια μέρα πραγματοποιούνται ασκήσεις ετοιμότητας στα σχολεία και τους εργασιακούς χώρους. Επίσης τα σχολεία σε όλη την Ιαπωνία τηρούν ένα λεπτό σιγής την ώρα που ο Μεγάλος Σεισμός του Κάντο έπληξε το 1923 την Ιαπωνία.
Βίντεο
