Έχει εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους πρεσβευτές της Ιαπωνίας στον κόσμο: αν και η ιστορία της πηγαίνει πίσω στη μεταπολεμική εποχή και συγκεκριμένα στο 1949, από το 1997 και μετά αρχίζει να υιοθετεί τη στρατηγική της αμερικανικής αλυσίδας The Gap ως προς την τακτική του σχεδιασμού, της κατασκευής και της πώλησης ρούχων από δικά της καταστήματα και ήδη το 2002 ανοίγει τα πρώτα της καταστήματα στη Σαγκάη και στο Λονδίνο. Από το 2005 και μετά δε η διεθνής της επέκταση αρχίζει να γίνεται αλματώδης με δεκάδες καταστήματα στην Ασία αλλά και σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο και με σχέδια να ανοίξει τουλάχιστον 200 στις ΗΠΑ ως το 2020 –αν τα καταφέρει, η Uniqlo θα γίνει για τον 21ο αιώνα όνομα αντίστοιχο με αυτό που ήταν η Sony για την 20ο και ο ιδρυτής και CEO της, Ταντάσι Γιανάι θα διεκδικεί τη θέση όχι του δεύτερου πλουσιότερου ανθρώπου της Ιαπωνίας αλλά του πρώτου.
Τις τελευταίες ημέρες, η εταιρεία φιγουράρει καθημερινά στις ειδήσεις εντός και εκτός Ιαπωνίας, κυρίως λόγω της… επίθεσής της στην αμερικανική αγορά: οι υπεύθυνοί της έχουν δηλώσει ότι στόχος τους είναι τα 20 καταστήματα που έχουν αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ να γίνουν 40 ως το τέλος του χρόνου και να αρχίσουν να επεκτείνονται και στο εσωτερικό της χώρας καθώς προς το παρόν καλύπτουν μόνο τη Νέα Υόρκη, το Νιου Τζέρσι, το Κονέκτικατ και την Καλιφόρνια. Σύμφωνα με διάφορους αναλυτές που καλούνται να σχολιάσουν την επιτυχία της εταιρείας, η Uniqlo έχει καταφέρει να συνδυάσει αυτό που θέλουν όλοι –πολύ υψηλή ποιότητα, κλασικά casual ρούχα που δεν αλλάζουν από σεζόν σε σεζόν, πολλές επιλογές σε χρώματα και πολύ καλές τιμές- και να πιάσει και τις τρεις βασικές κατηγορίες πελατών –άντρες, γυναίκες και παιδιά. Το μόνο πρόβλημα που σημειώνουν τα ίδια τα στελέχη της είναι ότι χρειάστηκε να προσαρμοστούν στα αμερικανικά μεγέθη (τα οποία είναι αρκετά μεγαλύτερα από τα ιαπωνικά/ασιατικά) όμως μια εταιρεία που έχει αποφασίσει να γίνει η μεγαλύτερη εταιρεία ρούχων στον κόσμο, κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο!
