Ήταν 21 Οκτωβρίου 1964, τρεις μέρες πριν τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, τους πρώτους που διοργανώνονταν σε ασιατική χώρα. Οι 75.000 θεατές περίμεναν να δουν τους πρώτους Μαραθωνοδρόμους να μπαίνουν στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η αγωνία ήταν μεγάλη. Μέχρι τότε η Ιαπωνία δεν είχε καταφέρει να κερδίσει ένα μετάλλιο σε αγώνισμα στίβου. Μετρούσαν μετάλλια στην ενόργανη, την πάλη, το τζούντο, την άρση βαρών, το βόλεϊ, την πυγμαχία, την σκοποβολή, την κολύμβηση. Ο μαραθώνιος ήταν η τελευταία τους ευκαιρία και με τίποτε δεν ήθελαν να τελειώσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες που με τόσο μεγάλη υπερηφάνεια διοργάνωναν, χωρίς να δουν τη Χινομάρου, την ιαπωνική σημαία, να ανυψώνεται στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Φαβορί ο θρυλικός Αιθίοπας δρομέας Αμπέμπε Μπικίλα, χρυσός Ολυμπιονίκης της Ρώμης το 1960. Ο οποίος και μπήκε πρώτος στο στάδιο – αυτή τη φορά δεν έτρεξε ξυπόλητος όπως στη Ρώμη – τερματίζοντας με χρόνο 2:12:11.2 και νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Παράλληλα έγινε ο πρώτος Μαραθωνοδρόμος στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια.
Τέσσερα λεπτά αργότερα το κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο «σείστηκε» από τις επευφημίες και ζητωκραυγές των θεατών που έβλεπαν ότι η Ιαπωνία είναι πολύ κοντά στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου. Ο Κόκιτσι Τσουμπουράγια (円谷幸吉) έμπαινε στο στάδιο, ακολουθούμενος από τον Βρετανό Μπέιζιλ Χίτλεϊ ο οποίος όμως προσπέρασε τον Ιάπωνα 300 μέτρα πριν το νήμα. Ο Τσουμπουράγια τερμάτισε τρίτος με χρόνο 2:16:22, με μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα να τον χωρίζουν από τη δεύτερη θέση. Οι θεατές απογοητεύθηκαν που είδαν να χάνεται έτσι το ασημένιο μετάλλιο. Περισσότερο απογοητευμένος όμως ήταν ο ίδιος ο Τσουμπουράγια που αν και τρίτος νικητής θεώρησε ότι δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες των συμπατριωτών του. Ωστόσο το κλίμα στις κερκίδες άλλαξε όταν είδαν την ιαπωνική σημαία να ανυψώνεται στην απονομή.
Η Ιαπωνία κέρδισε συνολικά 29 μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 1964. 16 χρυσά, 5 ασημένια και 8 χάλκινα.
Κόκιτσι Τσουμπουράγια
Η ιστορία του τρίτου Ολυμπιονίκη στο Μαραθώνιο το 1964 είχε τραγικό τέλος. Ο Τσουμπουράγια ήταν στρατιωτικός των Ιαπωνικών Δυνάμεων Αυτοάμυνας και γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1940 στην πόλη Σουκαγκάουα του νομού Φουκουσίμα.
Επόμενος στόχος του μετά την Ολυμπιάδα του Τόκιο ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Μεξικό. Ξεκίνησε σκληρή προετοιμασία με στόχο να φέρει το χρυσό μετάλλιο στην πατρίδα του. Όμως στις 9 Ιανουαρίου του 1968, χρονιά που θα γινόταν οι αγώνες στο Μεξικό, ο Κόκιτσι Τσουμπουράγια έβαλε τέλος στη ζωή του. Οι συνάδελφοί του τον βρήκαν νεκρό στο δωμάτιο του στο προπονητικό κέντρο του στρατού έχοντας στα χέρια του το χάλκινο μετάλλιο που χάρισε στην Ιαπωνία το 1964. Στο σημείωμα που άφησε έγραφε ότι κουράστηκε να τρέχει και παρακάλεσε τους γονείς του να τον συγχωρήσουν. Τον προηγούμενο μήνα είχε μάθει ότι η Έικο, η κοπέλα που αγαπούσε για πολλά χρόνια είχε παντρευτεί κάποιον άλλο. Ο προπονητής του είχε αναβάλλει το γάμο τους για να μη σταθεί εμπόδιο στην προετοιμασία του για το Μεξικό και η μητέρα της είχε διαλύσει με τη σειρά της τον αρραβώνα έχοντας εξαντλήσει την υπομονή της για τον Τσουμπουράγια. Τόσο αυτή η απογοήτευση όσο και ένας τραυματισμός που έκανε αμφίβολη τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, φαίνεται να ήταν οι αιτίες της αυτοκτονίας του.
Δείτε από το αρχείο του GreeceJapan.com το απόκομμα με την ανταπόκριση για τον Μαραθώνιο του απεσταλμένου της εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (φύλλο 22 Οκτωβρίου 1964) στο Τόκιο!
Μπορείτε να δείτε τον Μαραθώνιο του 1964 στο Olympic Channel. O Κόκιτσι Τσουμπουράγια και τα τελευταία δραματικά μέτρα πριν τον τερματισμό είναι από το 13:30 του βίντεο.
