Εμείς τα ξέρουμε σαν Βέγα και Αλτάιρ, σαν δύο από τα πιο λαμπερά αστέρια του ουρανού μας. Οι ιάπωνες όμως τα αποκαλούν Οριχίμε (織姫, δηλαδή «υφάντρα πριγκίπισσα») και Χικομπόσι (彦星, δηλαδή «αγόρι αστέρι») και κάθε καλοκαίρι, στις 7 Ιουλίου, γιορτάζουν τη συνάντησή τους πάνω στη γέφυρα που ενώνει τα δύο άκρα του Αμανογκάουα (天の川) του ουράνιου ποταμιού που εμείς αποκαλούμε γαλαξία· όπως συχνά συμβαίνει με τα παραμύθια, ο Χικομπόσι και η Οριχίμε δε χωρίζονται μόνο από το γαλαξία αλλά και από τις επιθυμίες του βασιλιά-πατέρα της κοπέλας, του Τεντέι (天帝) ο οποίος είναι και ο δημιουργός του σύμπαντος. Και όπως ήταν αναμενόμενο, η συγκεκριμένη ιστορία δεν μπορούσε παρά να συγκινήσει τους ερωτευμένους και να τους κάνει να αισθάνονται ότι η μέρα (και η νύχτα) τους ανήκει δικαιωματικά.
Παρότι η αφετηρία του προσφέρεται για πιο προσωπικό εορτασμό, το «Ταναμπάτα» (七夕ή «βραδιά της έβδομης») είναι μια από τις πιο θεαματικές γιορτές-πανηγύρια της Ιαπωνίας. Όντας στην καρδιά του καλοκαιριού, είναι μια ευκαιρία για τους ιάπωνες, ερωτευμένους και μη, να φορέσουν τα καλοκαιρινά τους κιμονό και τα σανδάλια τους και να κάνουν βόλτα αναζητώντας λίγη δροσιά· η αρχή του Ιουλίου είναι πάντα μέσα στην περίοδο του μουσώνα, του τσούγιου, μιας από τις πιο δύσκολες περιόδους του χρόνου με συχνές βροχές, την υγρασία να ανεβαίνει στο 90% και τη ζέστη να πλησιάζει τους 40 βαθμούς. Και οι πόλεις και οι γειτονιές γεμίζουν κρεμαστά στολίδια τα οποία ξεκινούν από χρωματιστές λωρίδες χαρτιού κρεμασμένες σε κλαδιά μπαμπού, συνήθως με ευχές για καλύτερη πρόοδο στο σχολείο για να φτάσουν σε ολόκληρα κρεμαστά άρματα.
Τα λαϊκά πανηγύρια (και όχι μόνο στην Ιαπωνία) είναι πάντα μια αφορμή για σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των μελών μιας κοινότητας και το Ταναμπάτα δεν είναι εξαίρεση, απόδειξη ότι οι διακοσμήσεις του γίνονται συνήθως σε κεντρικά μέρη ώστε να μαζευτεί όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος. Πάγκοι με φαγητά και παιχνίδια, σκηνές με ζωντανή μουσική, αυτοσχέδιες περφόρμανς και, κυρίως, βόλτα και ψιλοκουβέντα με φίλους και γνωστούς με μόνιμο θέμα συζήτησης την έλευση του καλοκαιριού και όλα αυτά τα καθημερινά πράγματα κάτω από εντυπωσιακά πολύχρωμα στολίδια· η εικόνα του Ταναμπάτα θα μπορούσε να το μοντέλο του Τόκιο και των άλλων ιαπωνικών πόλεων: ανθρώπινες ιστορίες σε ένα υπέρ-ανθρώπινο σκηνικό.
