Ήρθε η ώρα να ξεθάψουμε το τσεκούρι του πολέμου. Ή και όχι, να το καλέ, στέκεται όρθιο στην άκρη του βράχου. Ποιος είναι αυτός που κρατούσε το τσεκούρι, ποιόν πολέμησε, και ποιο βουνό θα ανεβούμε σήμερα;
Στα νότια της Καναγκάβα, βρίσκεται το ενεργό ηφαίστειο Χακόνε, ένας από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς. Έχει λίμνη, θερμές πηγές, εκλεπτυσμένα εστιατόρια, μια σειρά από μουσεία, τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μαζί με το Φούτζι και τη χερσόνησο του Ίζου αποτελούν κοινό εθνικό πάρκο. Λόγω της έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας, η γεωμορφολογία αλλάζει συνεχώς ανάμεσα στις χιλιετίες. Ας πάμε να δούμε την κοιλάδα του Χακόνε από ψηλά.
Στις παρυφές του Χακόνε βρίσκεται η πόλη Ασιγκάρα, γνωστή για το ομώνυμο βουνό και τον μυθικό ήρωα Κιν-ταρό. Το όνομα του σημαίνει χρυσό παιδί και ήταν πράγματι αξιέπαινος. Λίγο σαν τον Ταρζάν ή την Αταλάντη, ο Κιν-ταρό μεγάλωσε στο βουνό Ασιγκάρα από μια γριά-δαιμόνισσα Γιαμα-ούμπα και είχε για φίλους του τα άγρια ζώα. Υπάρχει μια ακραία εκδοχή που λέει ότι η δαιμόνισσα ήταν η μητέρα του, η οποία έμεινε έγκυος από έναν κεραυνό που έστειλε ο κόκκινος δράκος του βουνού.
Από μωρό διέθετε υπερφυσικές δυνάμεις και έγινε διάσημος σκοτώνοντας θηρία, καταλήγοντας τελικά στην ακολουθία του Μιναμότο νο Γιοριμίτσου. Αργότερα, οι Μιναμότο έγιναν μία από τις ισχυρές φατρίες του 10ου αιώνα, είχαν τη βάση τους στην Καμάκουρα και την ευρύτερη Καναγκάβα, ενώ η φήμη τους διαδόθηκε μέσα από τα τραγούδια για τους πολέμους τους με την φατρία των Τάιρα. Όταν ο Κιν-ταρό έγινε επίσημα ακόλουθος των Μιναμότο, του δόθηκε το όνομα Σακάτα νο Κιντόκι. Προς τιμήν του χτίστηκε στους πρόποδες του βουνού ο ναός Κιντόκι και το βουνό απέκτησε ένα παρατσούκλι, που πλέον έγινε και το επίσημο όνομά του. Πρέπει να ήταν πολύ φίλος με τα ζώα ο Κιν-ταρό, και αυτό φαίνεται από τις κότες που τριγυρνούν ελεύθερες γύρω στο ναό αλλά και τη σφραγίδα γκοσουίν που δείχνει τον Κιν-ταρό να έχει καβαλήσει μια αρκούδα.
Στην τέχνη, ο Κιν-ταρό απεικονίζεται φορώντας ελάχιστα ρούχα, κρατώντας τσεκούρι και με το ιδεόγραμμα 金 (που σημαίνει χρυσός) στην κοιλιά του. Είναι συνήθως γεματούλης και μυώδης, θα έμοιαζε με σούμο αν δεν ήταν το καρέ μαλλί. Άλλες φορές απεικονίζεται σφιχταγκαλιασμένος με ένα ψάρι, το Ναμάζου, ένα κήτος που προκαλεί σεισμούς στην ιαπωνική λαϊκή παράδοση. Ναι, το πολέμησε και αυτό, τίποτα δεν μπορούσε να αντισταθεί στον Κιν-ταρό. Ούτε καν αυτός ο βράχος στο μονοπάτι προς την κορυφή του βουνού, που τον έκοψε στα δύο. Η δύναμη και η γενναιότητα του Κιν-ταρό τον έκαναν ιδανικό ήρωα για θεατρικά έργα, αλλά και δημοφιλές πρότυπο για τα νεαρά αγόρια, με αποτέλεσμα να στολίζουν κούκλες με τη μορφή του για την ημέρα των αγοριών.
Το μονοπάτι που ανεβαίνει το βουνό Κιντόκι είναι πανέμορφο το φθινόπωρο, αλλά απότομο και κακοτράχαλο. Η διαδρομή από το ναό είναι 2 χιλιόμετρα, με υψομετρική διαφορά μόλις 500 μέτρα, για να φτάσει κανείς στην κορυφή των 1212 μέτρων. Μεγάλο κομμάτι της διαδρομής έχει θέα προς την κοιλάδα του Χακόνε, με τους ατμούς του Οβάκουντάνι να ξεχωρίζουν. Το Οβακουντάνι είναι γνωστό για την έντονη σεισμική δραστηριότητα του, αφού θεϊικοί ατμοί ξεπηδούν από τη γη. Υποτίθεται ότι τρώγοντας τα μαύρα αυγά που βγάζουν στα θερμά νερά εκεί, κερδίζει κάνεις επιπλέον χρόνια ζωής. Σχηματίστηκε πριν 3000 χρόνια, είναι το απομεινάρι του κρατήρα από την τότε έκρηξη. Η τελευταία έκρηξη του Χακόνε έγινε το 2015 και από τότε το τελεφερικ για το Οβακουντάνι συχνά πυκνά κλείνει, για λόγους ασφαλείας.
Στην δεξιά πλευρά ξεχωρίζει η λίμνη Άσι, και αυτή αποτέλεσμα των ηφαιστειακών διεργασιών. Στο πλάι της έχει μια μεγάλη κόκκινη πύλη τόριι πάνω στο νερό, οπότε είναι αγαπημένο αξιοθέατο. Ανάμεσα στο Κιντόκι και το Χακόνε η γη καλύπτεται από οικισμούς, την Γκόρα και την Σενγκοκουχάρα. Όμως, η κορυφή του Κιντόκι είναι γνωστή για μια άλλη θέα, αυτή του όρους Φούτζι από τη μεριά της Γκοτέμπα. Δυστυχώς, την ημέρα που ανέβηκα εγώ τα σύννεφα κάλυπταν την κορυφή. Ίσως όλοι έχετε στο μυαλό σας ότι το Φούτζι είναι μπλε, αυτό όμως είναι προϊόν της ανάκλασης του φωτός. Στην πραγματικότητα είναι καλυμμένο με καφέ-κόκκινη σκόνη, όπως διακρίνεται στους πρόποδές του.
Στην κορυφή του Κιντόκι βρίσκονται δύο μικρά εστιατόρια ή αλλιώς τσα-για. Μεταξύ άλλων, σερβίρουν ζεστές σούπες με φρέσκα λαχανικά του βουνού, νουντλς και γλυκιά σούπα σίρουκο με κόκκινα φασόλια. Από την κορυφή δε θα μπορούσε να λείπει το τσεκούρι του Κιν-ταρό, το οποίο στέκεται δηλώνοντας το ύψος του βουνού με φόντο το Φούτζι. Αυτά τα σχεδιάκια που μοιάζουν με γυρίνους είναι οι μπάλες-δαιμόνια, που είπαμε στο προηγούμενο άρθρο για τον Ιπποκράτη.
Αποφάσισα να κατέβω προς την μεριά του «περάσματος της κοπέλας», το Οτόμε τόγκε. Έχει πάρει το όνομά του από την ιστορία μιας κοπέλας, η οποία ανέβαινε κάθε μέρα να προσευχηθεί στα αγάλματα Τζιζό για την υγεία του άρρωστου πατέρα της. Η προσευχή της εισακούστηκε και ο πατέρας της έγινε καλά, αλλά η ίδια θάφτηκε κάτω από το χιόνι εκεί, στο μέρος που προσευχόταν. Παλιά, υπήρχε και σε αυτό το σημείο άλλη μια τσαγιά, όμως ο ιδιοκτήτης της αρρώστησε ξαφνικά και το κτίριο έχει γίνει ερείπιο.
Πριν κατέβω προς την Σενγκοκουχάρα, ανέβηκα μια τελευταία κορυφή, το Μαρουντάκε. Από εκεί έχει κανείς την καλύτερη θέα προς την λίμνη, ακόμα και το καράβι που κάνει κρουαζιέρες διακρίνεται καθαρά. Το βουνό αυτό είναι κομμάτι του ορίου της καλντέρας μιας παλαιότερης έκρηξης και στο πλάι του βρίσκεται ένας παρασιτικός κώνος λάβας ύψους 1000 μέτρων.
Το Χακόνε είναι από μόνο του αξιοθέατο, όμως έχει βρει έναν επιπλέον τρόπο να διαφημιστεί. Χρησιμοποιήθηκε στην ιστορία της δημοφιλούς σειράς Neon Genesis Evangelion ως η τοποθεσία του Τόκυο-3, σε ένα αποκαλυπτικό σύμπαν όπου το Τόκυο καταστράφηκε. Η ιστορία αυτή μπλέχτηκε με την ιστορία του Κιν-ταρό και κάπως έτσι οι δημόσιες τουαλέτες στη βάση του βουνού Κιντόκι είναι διακοσμημένες και με τα δύο.
Αυτή ήταν λοιπόν η ιστορία του Κιν-ταρό και του βουνού του. Είχατε ξανακούσει το όνομά του;
