Στην κουζίνα

Greecejapan_Tsukiji
Φωτογραφία © Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

Σε ένα χρόνο και κάτι από σήμερα, μια μεγάλη αλλαγή πρόκειται να σημειωθεί στο αστικό τοπίο μίας από τις δημοφιλέστερες (και την ακριβότερη) περιοχές του Τόκιο· ταυτόχρονα, επειδή τέτοια γεγονότα σπάνια λειτουργούν μονοδιάστατα, η αλλαγή θα επεκταθεί και στη σύγχρονη κουλτούρα της ιαπωνικής μητρόπολης και τόσο οι κάτοικοί της όσο και οι επισκέπτες της θα πρέπει να συμφιλιωθούν με το ότι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες οικονομικής δραστηριότητας και τουριστικής έλξης θα πάψει να υπάρχει. Από  τις 7 Νοεμβρίου του 2016 (μια ταϊάν/大安 ή “ευοίωνη μέρα” σύμφωνα με το σύστημα αξιολόγησης των ημερών –δηλαδή προλήψεων- ρόκουγιο/六曜), η μεγαλύτερη αγορά ψαριών, θαλασσινών φρέσκων τροφίμων μετακομίζει μετά από 80 χρόνια από το Τσουκίτζι (築地) μεταξύ Γκίνζα και ποταμού Σουμίντα και κατεβαίνει τρία χιλιόμετρα νότια και στην άλλη πλευρά του ποταμιού, στο Τογιόσου (豊洲)  του Δήμου Κότο.  

Τα τελευταία 15 χρόνια, τα ιαπωνικά ΜΜΕ έχουν αναφερθεί τόσες πολλές φορές στο θέμα και έχουν φιλοξενήσει τόσο πολλές απόψεις που αμφιβάλλω αν υπάρχει οποιαδήποτε θέση στο φάσμα από την απόλυτη άρνηση ως την απόλυτη αποδοχή που να μην έχει εκφραστεί. Ανεξάρτητα της  θέσης που υποστηρίζουν πάντως, λίγοι αμφισβητούν ότι η μετακόμιση υποκινήθηκε από την αξία των ακινήτων στην περιοχή, από τις κατασκευαστικές εταιρείες που θα χτίσουν αυτά που θα χτιστούν στη θέση της παλιάς αγοράς και αυτά που θα φιλοξενήσουν τη νέα και ότι οι πιέσεις γι αυτή έγιναν πιο έντονες μετά την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2020. Και ακόμα λιγότεροι αμφισβητούν ότι η νέα αγορά στο Τογιόσου θα είναι πολύ πιο σύγχρονη και άρα πιο κατάλληλη για τις ανάγκες του 21ου αιώνα και για ένα Τόκιο με πληθυσμό σχεδόν δεκαπλάσιο από το 1935 όταν η “κουζίνα της Ιαπωνίας” μετακόμισε στο Τσουκίτζι από το Νιχονμπάσι στο οποίο είχε παραμείνει για περίπου 300 χρόνια.

Αν και οι περισσότεροι έχουν ταυτίσει το Τσουκίτζι με τις δημοπρασίες τόνων που γίνονται τα ξημερώματα στην εσωτερική αγορά (τζονάι-σίτζο/場内市場), προσωπικά βρίσκω ότι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βρίσκεται στην εξωτερική αγορά (τζογάι-σίτζο/場外市場) η οποία, αντίθετα με την εσωτερική, λειτουργεί και σαν λιανική, είναι ανοιχτή πολύ πιο λογικές ώρες (πρωί, απόγευμα) και περιλαμβάνει ένα εντυπωσιακό πλήθος καταστημάτων τροφίμων και εστιατορίων, μεταξύ των οποίων και τα καλύτερα εστιατόρια σούσι στον κόσμο –στο μέτρο που το σούσι κρίνεται, κυρίως, από τη φρεσκάδα του, τα σούσι-για του τζογάι-σίτζο έχουν πρόσβαση στα πιο φρέσκα ψάρια και θαλασσινά στον κόσμο (παρόλα αυτά το πιάτο-σήμα κατατεθέν του Τσουκίτζι δεν είναι το σούσι αλλά το μαγούρο-ντον/マグロ丼 δηλαδή μια γαβάθα ρύζι με κομμάτια ωμού τόνου από πάνω). Ο λαβύρινθος των μικρών μαγαζιών που ξεχειλίζει από χρώματα, ήχους, μυρωδιές και γεύσεις και την ατμόσφαιρα του σιταμάτσι, αναπόσπαστο κομμάτι όλων των παλιών εμπορικών περιοχών του Τόκιο είναι από τα ωραιότερα, ζωντανότερα και πιο ιδιαίτερα κομμάτια της μητρόπολης και ευτυχώς δε θα ακολουθήσει την εσωτερική αγορά στο Τογιόσου· αν θα επιβιώσει χωρίς αυτή, μένει να αποδειχθεί.

ENGLISH

Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com "Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο" και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.

Η αναδημοσίευση περιεχομένου του GreeceJapan.com (φωτογραφιών, κειμένου, γραφικών) δεν επιτρέπεται χωρίς την εκ των προτέρων έγγραφη άδεια του GreeceJapan.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πρόσφατα