Όπως έγραφε και τις προάλλες ο Γρηγόρης Μηλιαρέσης στα «Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο» και όπως ούτως ή άλλως ξέρουν όσοι ασχολούνται με την Ιαπωνία, τα μάνγκα εκεί είναι μεγάλη υπόθεση –τόσο μεγάλη που ξεφεύγει από τις δυνατότητες ενός μουσείου και απαιτείται πλέον μια συλλογική προσπάθεια σε επίπεδο χώρας!
Σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ιαπωνικό τύπο, το Διεθνές Μουσείο Μάνγκα του Κιότο (στο οποίο εξάλλου είχαμε αναφερθεί και παλιότερα) τα 300.000 αντικείμενα που υπάρχουν στη συλλογή του και που προσελκύουν περισσότερους από 250.000 επισκέπτες το χρόνο δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου που μεγαλώνει καθημερινά καθώς ο όγκος των μάνγκα που εκδίδονται σε ετήσια βάση είναι, ουσιαστικά, άγνωστος.
Πέρα από το μουσείο του Κιότο υπάρχουν στην Ιαπωνία άλλα 70 ιδρύματα που σχετίζονται με τα μάνγκα και που έχουν διαρκείς εκθέσεις –τα ιδρύματα αυτά ποικίλλουν από δημόσιους φορείς όπως το μουσείο του Κιότο (το οποίο λειτουργεί σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κιότο Σέικα) μέχρι μικρές ιδιωτικές συλλογές που σχετίζονται με συγκεκριμένους δημιουργούς και τους δήμους στους οποίους έζησαν. Το «μικρές» ωστόσο είναι σχετικό καθώς π.χ. η συλλογή του διάσημου σχεδιαστή Ρέιτζι Ματσουμότο που φιλοξενείται από το Μουσείο Μάνγκα του Κίτα Κιούσου (ο καλλιτέχνης μεγάλωσε εκεί), αριθμεί περίπου 80.000 κομμάτια.
Σύμφωνα πάντα με το ίδιο άρθρο, το πιο φιλόδοξο σχέδιο –και αυτό που ίσως καταφέρει να συντονίσει τις προσπάθειες όλων των φορέων που προωθούν τα μάνγκα σαν κομμάτι του ιαπωνικού πολιτισμού- προέρχεται από το Πανεπιστήμιο Μέιτζι στο Τόκιο: αν και επίσης βασίζεται σε μια συλλογή, αυτή του κριτικού των μάνγκα, Γιοσιχίρο Γιονεζάουα, η Διεθνής Βιβλιοθήκη Μάνγκα του Τόκιο (όπως θα λέγεται) θα φιλοξενεί δύο εκατομμύρια κομμάτια!
