Το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας κέρδισε η ταινία Drive my car (ドライブ・マイ・カー, «Ντοράιμπου μάι κάα») του 43χρονου Ιάπωνα σκηνοθέτη Ριούσουκε Χαμαγκούτσι. Η ταινία που από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως η καλύτερη των τελευταίων ετών ήταν υποψήφια για τρία ακόμη Όσκαρ (Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σκηνοθέτη και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου). Πέρσι είχε ψηφιστεί από την Ένωση Κριτικών της Νέας Υόρκης ως η καλύτερη ταινία του 2021. Το Νοέμβριο είχε προβληθεί στο 62ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το Drive my car είναι βασισμένο στο ομώνυμο διήγημα του Χαρούκι Μουρακάμι από τη συλλογή «Άνδρες χωρίς γυναίκες» που κυκλοφόρησε το 2014 ενώ περιέχει στοιχεία και από άλλα διηγήματα της ίδιας συλλογής.
Είναι η δεύτερη ιαπωνική ταινία που κερδίζει το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας (πριν το 2020 ονομαζόταν «Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας»). Το 2009 το βραβείο είχε απονεμηθεί στην ταινία «Αναχωρήσεις» (おくりびと, Οκούριμπιτο) του Γιότζιρο Τακίτα.
Τρέιλερ
Υπόθεση
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τον απροσδόκητο θάνατο της συζύγου του, και ο Γιουσούκε Καφούκου, αναγνωρισμένος θεατρικός ηθοποιός και σκηνοθέτης, λαμβάνει την πρόταση να σκηνοθετήσει τον Θείο Βάνια για ένα φεστιβάλ της Χιροσίμα. Εκεί θα γνωρίσει τη Μισάκι, μια λιγομίλητη νεαρή που της έχει ανατεθεί από τους διοργανωτές να οδηγεί ως σοφέρ το αγαπημένο του αυτοκίνητο, ένα Saab 900. Καθώς η ημέρα της πρεμιέρας πλησιάζει, οι εντάσεις ανάμεσα στον θίασο ολοένα και οξύνονται, και ειδικά αυτές ανάμεσα στον Γιουσούκε και τον Κότζι, έναν όμορφο τηλεοπτικό αστέρα που όμως συνδέεται επίσης αρνητικά με την εκλιπούσα σύζυγο του σκηνοθέτη. Εξαναγκασμένος να αντιμετωπίσει αλήθειες από το παρελθόν που πονάνε, ο Γιουσούκε ξεκινάει, με τη βοήθεια της σοφέρ του, να αναζητεί εκείνα τα μυστικά που άφησε πίσω του η γυναίκα του και ακόμα τον στοιχειώνουν.
Ο σκηνοθέτης
Ο Ριούσουκε Χαμαγκούτσι γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1978 στην Καναγκάουα. Αφού αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο, δούλεψε για κάποια χρόνια στην κινηματογραφική βιομηχανία προτού παρακολουθήσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Κινηματογράφου στη Σχολή Καλών Τεχνών του Τόκιο. Η ταινία αποφοίτησης του, το Passion, συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν το 2008 και στο διαγωνιστικό FILMeX του Τόκιο. Έκτοτε δουλεύει αδιάλλειπτα σε κινηματογραφικές ταινίες. Η ταινία του Happy Hour έκανε πρεμιέρα στο Λοκάρνο και κέρδισε βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ. Το Asako I & II συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα των Καννών το 2018. Έγραψε επίσης το σενάριο για το Wife of a Spy του Κιγιόσι Κουροσάουα, το οποίο κέρδισε τον Αργυρό Λέοντα στη Βενετία το 2020. Το 2021 η ταινία του «Ιστορίες της Τύχης και της Φαντασίας» (η οποία τον Νοέμβριο προβλήθηκε σε αθηναϊκούς κινηματογράφους) κέρδισε την Αργυρή Αρκτο – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.
