Οι γευστικές αντιθέσεις της Όσακα και του Κόμπε

Όταν κάποιος σχεδιάζει ταξίδι στην Ιαπωνία, με ρωτάει Τόκιο ή Κιότο; Δεδομένου ότι οι περισσότεροι θέλουν να επισκεφτούν τη χώρα για το φαΐ, απορώ πώς κανείς δεν σκέφτεται την Όσακα.

Η Όσακα (大阪) και το Κόμπε (神戸) ανήκουν στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Κανσάι (関西), μαζί με το Κιότο και τη Νάρα. Απλώνονται στην εύφορη πεδιάδα του Κίνκι και είναι πολύ καλά διασυνδεδεμένα μεταξύ τους με τρένα. Έχουν δική τους διάλεκτο, την κανσάι-μπεν, η οποία είναι πολύ κουλ να την μιλάς, γιατί από εκεί είναι όλοι οι μεγάλοι κωμικοί και αυτή χρησιμοποιούν. Οι Τοκιοΐτες αποκαλούν τους Οσακιανούς “λατίνους”, γιατί τους θεωρούν πιο απελευθερωμένους, αυθόρμητους και χορευταράδες απ’ ότι τους υπόλοιπους Ιάπωνες. Ίσως σας ακούγονται καλοί όλοι αυτοί οι επιθετικοί προσδιορισμοί, αλλά αυτό το σχόλιο είναι κατά βάση μειωτικό – αλλά και ρατσιστικό προς τους λατινοαμερικάνους.

Όσακα

Η Όσακα είναι για την Ιαπωνία ότι είναι η Θεσσαλονίκη για εμάς. Είναι η συμπρωτεύουσα, αλλά ταυτόχρονα και η πρωτεύουσα της γαστρονομίας. Οι ντόπιοι λένε ότι μόνο αυτοί ξέρουν το “σωστό” φαγητό, τη σωστή διασκέδαση, τη χαλαρή ζωή, το αν το λέμε σουβλάκι ή καλαμάκι – ουπς παρεκτράπηκα. Η Όσακα λοιπόν είναι η κουζίνα της Ιαπωνίας και τα μισά παραδοσιακά πιάτα έχουν την αυθεντική εκδοχή τους από την Όσακα, και τη μεταμοντέρνα εκδοχή τους από το Τόκιο. Η πόλη άκμασε ως βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο, ενώ είναι η βάση των κολοσσών Panasonic και Sharp. Το 1697 ιδρύθηκε εδώ το χρηματιστήριο ρυζιού, μια από τις πρώτες προθεσμιακές αγορές του κόσμου. Πέρα από τις τεράστιες διαφημίσεις όπως αυτή του Glico Μan στην βραδινή συνοικία του Ντοτόνμπορι, η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν και πολλά άλλα να δεις και να κάνεις στην πόλη, πέρα από το φαΐ. Τόση είναι η σημασία του φαγητού στην Όσακα που φτιάχτηκε η φράση “Όσακα νο κούι-νταόρε” (大阪の食い倒れ), που σημαίνει την οικονομική καταστροφή από το ασύστολο ξόδεμα χρημάτων προκειμένου να γευτείς κάθε πιάτο στην πόλη. Αυτή η φράση πάει χέρι-χέρι με το στερεότυπο για τους Οσακιανούς ως αχάριστους και λαίμαργους, το οποίο κρατά γερά από τον 18ο αιώνα. Παρόλα αυτά, είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός της Ιαπωνίας για τους εξίσου καλοφαγάδες Κορεάτες ταξιδιώτες.

Τα πιο σημαντικά πιάτα είναι το οκονομιγιάκι και το τακογιάκι. Το οκονομιγιάκι (お好み焼き) σημαίνει “το ψήνω όπως μ’ αρέσει” και είναι πρακτικά μια ζύμη σαν τηγανίτα, στην οποία μπορεί κανείς να προσθέσει διάφορα υλικά όπως μπέικον και λαχανικά. Τα μαγαζιά που την προσφέρουν έχουν μεγάλα μαντεμένια ταψιά (τα τεππάν από την αείμνηστη διαφήμιση τελεμάρκετινγκ του τεππανγιάκι) ενσωματωμένα στα τραπέζια τους για να το μαγειρέψεις επιτόπου με μια ειδική σπάτουλα. Το αντίστοιχο πιάτο του Τόκιο είναι το μοντζαγιάκι, το οποίο είναι σαν χυλός και το μαζεύεις με μικρές σπάτουλες, το οποίο όμως κατά τη γνώμη μου υστερεί γιατί οπτικά μοιάζει με εμετός. Υπάρχει και η πιο χορταστική σε όγκο εκδοχή της Χιροσίμα, που όμως έχει νουντλς γιακισόμπα μέσα. Το χάιλαϊτ της συνταγής είναι οι δύο σάλτσες, η λευκή και η καφέ, μαζί με τα κομματάκια κατσούο και τριμμένο φύκι που δίνουν εθιστική γεύση. Οι ίδιες σάλτσες χρησιμοποιούνται σαν γαρνιτούρα και στο τακογιάκι (たこ焼き), που είναι σαν αλμυροί λουκουμάδες με κομματάκια από χταπόδι στο εσωτερικό τους. Το τακογιάκι είναι κλασσικό φαγητό του δρόμου, πάντα παρών σε πανηγύρια, αλλά ξεκάθαρα πιο νόστιμο στο μέρος που το γέννησε.

Η πόλη έχει επίσης πολλά ζαχαροπλαστεία και καφέ με ιστορία δεκαετιών, που σερβίρουν τα γλυκά τους ακόμη με τον ίδιο τρόπο όπως παλιά. Για παράδειγμα, μου άρεσε πολύ το παρφέ του καφέ American (純喫茶 アメリカン) και τα φλιτζάνια του LiLo Coffee KISSA (リロコーヒー喫茶). Εκτός από τις επίγειες απολαύσεις, η Όσακα επιφυλάσσει και υπόγειες εκπλήξεις. Το κέντρο της πόλης είναι γεμάτο φωτεινά και καθαρά τούνελ, όπως και άλλες ασιατικές πόλεις, ώστε να έχει μια τεράστια υπόγεια αγορά. Οι βασικές γειτονιές για ψώνια είναι η Νάμπα, η Ουμέντα και η νεανική περιοχή του Αμερικάνικου χωριού Ame-mura.

Κόμπε

Το Κόμπε είναι επίσης λιμάνι και πρωτεύουσα του νομού Χιόγκο. Πρακτικά αποτελεί κομμάτι της μητροπολιτικής περιοχής της Όσακα. Η περιοχή καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1995, ο οποίος προκάλεσε περίπου 6.400 νεκρούς και πάνω από 200.000 αστέγους. Το τραύμα των κατοίκων είναι ακόμη ζωντανό και κάθε Δεκέμβρη γίνονται εκδηλώσεις με φωταψίες, το Luminarie, προς τιμήν των θυμάτων. Μετά το σεισμό η πόλη έμεινε για βδομάδες χωρίς ρεύμα, νερό και αέριο, οπότε αυτή η επίδειξη της αφθονίας ενέργειας είναι ένα σημάδι ανάκαμψης και ελπίδας για τους κατοίκους.

Στο σήμερα, το Κόμπε το γνωρίζουν όλοι για τι άλλο; μα για το μοσχάρι του, το Kobe-beef, το πιο ακριβό του κόσμου. Το ιαπωνικό wagyu (和牛) είναι το ιαπωνικό μοσχάρι. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η εξαιρετική ποιότητα του κρέατος, που χαρακτηρίζεται από το φαινόμενο του να “μαρμαρώνει” το λίπος ανάμεσα στους μυς, την τρυφερότητα και την πλούσια γεύση. Αυτή η μαρμάρωση είναι αποτέλεσμα προσεκτικών τεχνικών αναπαραγωγής και εκτροφής, καθώς και της γενετικής, της διατροφής και του περιβάλλοντος των βοοειδών. Είναι τόσο αυστηρή η διαδικασία αξιολόγησης του κρέατος, που έχουν ολόκληρη βαθμίδα από το Α1 μέχρι το Α5 (αυτό είναι το καλύτερο – και ακριβότερο).

Επειδή δεν είμαι ιδιαίτερος φαν του κρέατος, και έχοντας δοκιμάσει ήδη τις φημισμένες μοσχαρίσιες μπριζόλες της Τακαγιάμα και του Μιγιαζάκι, περίμενα ότι το μοσχάρι Κόμπε θα ήταν μια απ’ τα ίδια. Έκανα λάθος! Πήγα σε ένα από τα μαγαζιά του κεντρικού δρόμου το Kobe Beef Kiyama (να μην ξεπαραδιαστώ κιόλας) για να δοκιμάσω, και ακόμη και έτσι κατάλαβα ότι ήταν το καλύτερο κρέας που είχα γευτεί ποτέ μου. Με ρωτάτε αν αξίζει να κάνετε όλο το δρόμο μέχρι το Κόμπε μόνο για μια μπριζόλα; Σας απαντώ ότι ναι, αξίζει.

Η πόλη πήρε το όνομά της από τους πιστούς του ιερού Ικούτα, ένα από τα πιο παλιά ιερά της χώρας. Λέγεται ότι το ίδρυσε η αυτοκράτειρα Τζινγκού, όταν γύρισε φουρτουνιασμένη και μισοπνιγμένη από την εκστρατεία της στην Κόρεα, προς τιμήν του θαλάσσιου δαίμονα Γουαντατσούμι. Ήταν μια από τις τοποθεσίες του πολέμου Γκενπέι, ανάμεσα στους Μιναμότο και τους Τάιρα, που έδωσε το όνομα του στο καλύτερο, κατά τη γνώμη μου, δίχρωμο άνθος σάκουρα. Το ιερό επέζησε πλημμυρών, βομβαρδισμών και σεισμών, ώστε πλέον θεωρείται power spot με μαγικές δυνάμεις για τις σχέσεις και τον έρωτα. Ταυτόχρονα, όσο η πόλη χτιζόταν ξανά και ξανά, έτρωγε και λίγο από το ιερό δάσος πίσω από το ναό.

Θεωρώ ότι τρεις μέρες επαρκούν για βόλτα στην Όσακα και το Κόμπε, εκτός κι αν θες να διασκεδάσεις με τους δεινοσαύρους του Jurassic Park στο τεράστιο θεματικό πάρκο της Universal Studios. Ήθελα πάρα πολύ να επισκεφτώ το μεγαλοπρεπές κάστρο του Χιμέτζι, ένα από τα πιο όμορφα της χώρας, αλλά κλασσικά μου έτυχε ένας τυφώνας οπότε μπριζολάκια και πολύ μου ήταν. Το 2025 θα είναι καλή χρονιά για την περιοχή γιατί όλοι ανυπομονούν για την Osaka Expo πώς και πώς.

Για να μην χάνετε κανένα άρθρο της Έλενας, μπορείτε να την ακολουθήσετε στο facebook ή το instagram

Έλενα Αλουπογιάννη
Έλενα Αλουπογιάννη
Με έναυσμα τις σπουδές, έζησε στην Ιαπωνία το διάστημα 2017-2022, ανακαλύπτοντας άλλοτε εύκολα και άλλοτε δύσκολα την καθημερινότητα της περιοχής του Κάντο. Διδάκτορας, απόφοιτος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Τόκιο. Τα ενδιαφέροντά της αφορούν κυρίως την εξερεύνηση απομονωμένων χωριών και της ιαπωνικής φύσης, όσο πιο μακριά γίνεται από την καθημερινή βοή του Τόκιο. Εξάλλου, με την Ιαπωνία να αποτελείται κατά 73% από ορεινούς όγκους, πώς να μην λατρέψει κανείς τα βουνά της; Η αγαπημένη της ιαπωνική λέξη είναι η λέξη «魑魅魍魎», που περιγράφει τους δαίμονες βουνών και ποταμών. Εκτός από περιστασιακά άρθρα στο GreeceJapan, περιγράφει τις εμπειρίες της στο προσωπικό ιστολόγιο www.belleelene.com

Η αναδημοσίευση περιεχομένου του GreeceJapan.com (φωτογραφιών, κειμένου, γραφικών) δεν επιτρέπεται χωρίς την εκ των προτέρων έγγραφη άδεια του GreeceJapan.com

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

ΡΟΗ ΑΡΘΡΩΝ

1,794FollowersFollow

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ HAIKU.GR

Ιδανικό για δημιουργία σελίδων ποίησης Χάικου, βιβλίων, ανθολογιών, διαγωνισμών, εκδοτικών οίκων κ.α.

TΟ 1o ANIME RADIO ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑspot_img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πρόσφατα