Το 2012 κυκλοφόρησε το Otaku Spaces. Μιλήστε μας για το βιβλίο και τους Οτάκου.
Το βιβλίο αυτό είναι μία συνεργασία με τον Αμερικανό συγγραφέα Patrick Galbraith. Από το 2006 είχα αρχίσει να φωτογραφίζω συλλέκτες οτάκου στα σπίτια τους αλλά ήταν πολύ δύσκολο να συνεχίσω γιατί οι άνθρωποι που έψαχνα ήταν δύσκολο να βρεθούν. Οι οτάκου δεν φημίζονται για την κοινωνικότητά τους και το να βρω αρκετούς που θα δεχόντουσαν να φωτογραφηθούν στα σπίτια τους έγινε κάποια στιγμή τόσο δύσκολο που αποφάσισα να σταματήσω ώσπου να βρω κάποιον να με βοηθήσει. Το 2009 άκουσα για τον Patrick από ένα γνωστό μου και του ζήτησα να συναντηθούμε. Είχε μόλις ή ήταν λίγο πριν να εκδώσει το βιβλίο του OTAKU ENCYCLOPEDIA. Του έδειξα τις φωτογραφίες μου με τα πορτραίτα που ήδη είχα και κάποιες πιο γενικές φωτογραφίες από την Ακιχαμπάρα, την ποιο διάσημη περιοχή όπου συχνάζουν οτάκου, με σκοπό να του ζητήσω να με βοηθήσει να βρω και άλλους. Τότε άρχισε να μου περιγράφει την εντύπωση που του έκαναν οι φωτογραφίες και για το πώς ο ιδιωτικός χώρος που μπορεί να είναι το δωμάτιο ενός οτάκου, σε περιοχές όπως η Ακιχαμπάρα επεκτείνεται και οι δραστηριότητές του μεταφέρονται στον δημόσιο χώρο. Κάπου εκεί σκέφτηκα ότι η ιδέα για ένα βιβλίο γεννιέται και του το πρότεινα. Δεν αργήσαμε να συμφωνήσουμε και αρχίσαμε να δουλεύουμε πλέον μαζί σε αυτό που έγινε το βιβλίο OTAKU SPACES.
Για τους οτάκου παραθέτω στο τέλος της συνέντευξης* ένα απόσπασμα από το βιβλίο όπου ο Patrick δίνει λεπτομερή περιγραφή του πως δημιουργήθηκε αυτός ο όρος.
Σε γενικές γραμμές αυτοί που σήμερα θεωρούνται οτάκου, είναι συνήθως αυτοί που ασχολούνται μανιωδώς με τα Ιαπωνικά comics (manga), computer-games, φιγούρες από χαρακτήρες manga, anime ή computer-games, με ηλεκτρονικά, τραίνα, αεροπλάνα κλπ. Συνήθως είναι και συλλέκτες σχετικών αντικειμένων, φωτογραφιών, κλπ. Συχνάζουν σε περιοχές με μαγαζιά που τα πουλούν και η κοινωνική τους ζωή έχει σχέση κυρίως με ανθρώπους που έχουν παρόμοια ενδιαφέροντα.
Ένας άλλος τρόπος να τους περιγράψω ίσως να είναι το ότι αν και ενήλικες, μοιάζουν σαν μεγάλα παιδιά που συνεχίζουν να παίζουν με παιχνίδια και η σχέση τους με την πραγματικότητα είναι μοιρασμένη μεταξύ «πραγματικού» και «ονειρικού».
Στο βιβλίο υπάρχουν δύο ειδών φωτογραφιών. Ο κεντρικός άξονας είναι τα 19 τετράγωνα πορτραίτα (6Χ6 film) που έγιναν σε συνεργασία με τους φωτογραφιζόμενους. Τους ζήτησα να είναι περιτριγυρισμένοι από τις συλλογές τους και να ποζάρουν με τρόπο που τους είναι φυσικός, σαν να «υποδύονται» τους εαυτούς τους. Οι υπόλοιπες φωτογραφίες (35mm digital) είναι από περιοχές σχετικές με οτάκου, μαγαζιά, events κλπ. και έχουν να κάνουν με την επέκταση του οτάκου χώρου μέσε σε πόλεις. Φωτογράφησα στο Τόκυο, την Οσάκα και την Ναγκόγια.
Η πρώην υποκουλτούρα οτάκου έχει πλέον γίνει το βασικό πολιτιστικό προϊόν που εξάγει η Ιαπωνία. Ο όρος «οτάκου» είναι διεθνώς αναγνωρίσιμος με fans σε διάφορες χώρες. Το Otaku Spaces έγινε και για να συστήσει και να αποκαλύψει τους ανθρώπους και τους χώρους αυτής της υποκουλτούρας στην χώρα που την γέννησε.
Tον Μάρτιο είχατε μια έκθεση στο Τόκιο για το Τοχόκου.
Η έκθεση UNDERWORLD που είχα τον Μάρτιο 2013 σε ένα μικρό καφέ στο κέντρο του Τόκυο ήταν ο τρόπος μου να συμμετάσχω στη δύο χρόνων επέτειο από τον σεισμό του 2011.
Αμέσως μετά τον σεισμό άρχισα να ταξιδεύω σε περιοχές που πλήγηκαν από το τσουνάμι και την ραδιενέργεια και να φωτογραφίζω. Τις περισσότερες φορές με έστελναν ξένα περιοδικά και εφημερίδες αλλά μπόρεσα να κάνω και κάποια ανεξάρτητα ταξίδια.
Σε ένα από αυτά τα ανεξάρτητα ταξίδια μπόρεσα να ολοκληρώσω αυτή την σειρά φωτογραφιών που αποτελούν τοπία καταστροφής σε περιοχές από όπου πέρασε το τσουνάμι και που λόγω της μετακίνησης των πλακών πού έκανε την Ιαπωνία να βουλιάξει για αρκετά εκατοστά, παρέμειναν πλημμυρισμένα για αρκετούς μήνες. Στις φωτογραφίες αυτές, τα συντρίμμια με τις αντανακλάσεις τους φτιάχνουν σχεδόν εξωπραγματικά τοπία. Τα χρώματα προκαλούν να τις κοιτάξουμε αλλά η καταστροφή που περιγράφουν φέρνει θλίψη. Όταν φωτογράφιζα προσπάθησα να μεταφέρω κάτι από την πρώτη μου εντύπωση όταν είδα το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε το τσουνάμι, το δέος μπροστά στην δύναμη της φύσης και την αδυναμία των ανθρώπων. Ένα κύμα ήταν αρκετό για να μετατρέψει σπίτια και ζωές που θέλουν χρόνια για να φτιαχτούν σε ερείπια. Συγχρόνως ήταν και ένα κάλεσμα για συλλογισμό σε σχέση με την αξία της ζωής και αυτά που πραγματικά χρειάζεται για να είναι γεμάτη. Σαν οι άνθρωποι να έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου και ο σεισμός ήρθε για να τους την θυμίσει…
Η έκθεση αυτή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2012 στο Browse Photo Festival του Βερολίνου.
Στην έκθεση του 2013, παρουσίασα και το ομώνυμο βιβλίο που εξέδωσα με τις φωτογραφίες σε μία περιορισμένων αντιτύπων έκδοση και σε μερικά χειροποίητα βιβλία.
Απρίλιος 2013, GreeceJapan.com
* OTAKU SPACES
Excerpt from the introduction:
On the Origins of “Otaku”
“Otaku” is a polite second-person pronoun literally meaning “your home.” For older Japanese, it is most associated with certain dialects of western Japan and with well-to-do housewives. Science fiction fans in Japan used it in the late 1960s to refer to owners of rare books. This period also saw the emergence of authors such as Ôtomo Shôji, who between 1966 and 1971 wrote articles for Shonen Magazine about monsters (kaiju), mysteries, science fiction, occult, robots and computers, setting an early precedent for “otaku hobbies.” University professor and sci-fi critic Takayuki Tatsumi recalls that his first time hearing the word was in a discussion with fanzine editor Shibano Takumi in 1970. Some say that “otaku” was used by celebrated female sci-fi author Arai Motoko in an essay published in the June 1981 issue of Variety, and fans might have emulated her.
No one knows for sure why this word was used among manga and anime fans, but there are a few theories. Ôtsuka Eiji states that “otaku” was a way of saying “you” in Japanese that allowed people who were meeting for the first time (for example, at a convention) to interact from a comfortable distance. They could converse about shared interests without using names and avoid intimate second-person pronouns such as anata (used by lovers) or direct, “masculine” and harsh-sounding terms such as kimi or omae. Kotani Mari, however, argues that the term was used pejoratively to describe homebodies who stayed with their mothers and enjoyed tv and toys. Certain young men took after their mothers, perhaps because their fathers were hardly ever home, and began using the term “otaku” to refer to others as housewives commonly did.”
Otaku Spaces
Patrick W Galbraith (κείμενα), Androniki Christodoulou (φωτογραφίες)
Εκδότης: Chin Music Press
Γλώσσα: Aγγλικά
Σελίδες: 237
ISBN-10: 0984457658
ISBN-13: 978-0984457656
Διαστάσεις: 22.6 x 1.8 x 22.9 εκ.
Περισσότερες φωτογραφίες από το OTAKU SPACES
