Οδηγίες προς ναυτιλλομένους: Οδύσσεια στη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου

“Το καλοκαιράκι, στην ακρογιαλιά” κλπ., το ξέρετε το τραγούδι και το καλοκαίρι είναι γνωστό τοις πάσι ως η καλύτερη εποχή της Ελλάδας και η χειρότερη της Ιαπωνίας. Μετά από δύο χρόνια μακριά από οικογένεια και φίλους, όντας εμβολιασμένη στην Ιαπωνία, αποφάσισα να κάνω το μεγάλο ταξίδι της επιστροφής. Λίγο γραφειοκρατία, δύο covid test, με τα πολλά έφτασα στην Ελλάδα, ένιωσα τον ξηρό ζεστό καύσωνα του Αυγούστου στο δέρμα μου, έκανα τα μπάνια μου στο πατρικό και είδα τις ανατολές μου στο χωριό. Καλά μέχρι εδώ. Πώς θα γυρίσω στην Ιαπωνία εν μέσω της τεράστιας λίστας μέτρων εισόδου λόγω covid;

Ανατολή στο χωριό στην Ελλάδα

Αν δεν το γνωρίζετε, τα σύνορα της Ιαπωνίας έκλεισαν ερμητικά στις αρχές Απριλίου 2020. Από τότε, έχει παύσει η έκδοση τουριστικής βίζας για την πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη, ενώ η έκδοση βίζας εργασίας ή σπουδών γίνεται κ αυτή με εμπόδια. Για ένα διάστημα μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2020, ούτε καν οι κάτοχοι μόνιμης ή προσωρινής άδειας παραμονής δεν μπορούσαν να μπουν στη χώρα, χρειαζόταν αποκλειστικά ιαπωνικό διαβατήριο. Καθώς η εξάπλωση του ιού συνεχιζόταν διεθνώς, οι κανόνες επανόδου στη χώρα από το εξωτερικό άλλαζαν σε διάστημα εβδομάδων. Τη στιγμή που θα επέστρεφα, οι κανόνες άφιξης από Ελλάδα περιλάμβαναν 14 μέρες καραντίνας, απ’ τις οποίες οι 3 σε ειδικό ξενοδοχείο στο αεροδρόμιο, και απαγόρευση της χρήσης μέσων μαζικής μεταφοράς για την επιστροφή στο σπίτι μου. Ακολουθεί ένα χρονικό της εμπειρίας μου κατά την είσοδο στην Ιαπωνία ως κάτοικος, μια ιστορία περιπέτειας.


 

Οι δύο πτήσεις μαζί με την αναμονή κράτησαν 23 νωχελικές ώρες και τελικά προσγειωνόμαστε στο Τόκιο. Τι κουβαλάω μαζί μου;

  • Αρνητικό pcr 72 ωρών (στα αγγλικά)
  • Ιαπωνική φόρμα με τα στοιχεία του pcr
  • Ψηφιακό ερωτηματολόγιο με qr code
  • Έντυπο ερωτηματολόγιο με σχεδόν τα ίδια με το από πάνω
  • Έντυπη δήλωση ότι θα τηρώ τα μέτρα προστασίας (μάσκα, πλύσιμο χεριών, καραντίνα κτλ)
  • Άδεια επανεισόδου μέσα στο διαβατήριο από πριν την πτήση αναχώρησης προς Ελλάδα (χωρίς αυτή δεν μπορείς να μπεις στη χώρα)

Μετά την προσγείωση, δεν αποβιβαζόμαστε αμέσως, αλλά περιμένουμε να δώσει έγκριση το τμήμα μεταναστευτικού ελέγχου ότι έχουν ετοιμάσει pcr covid τεστ για όλους τους επιβαίνοντες. Δίπλα κάθονται κάποιοι αθλητές των παραολυμπιακών, οι οποίοι θα βγουν τελευταίοι από το αεροπλάνο γιατί γι’ αυτούς ισχύουν διαφορετικά, πιο χαλαρά, πρωτόκολλα. Όταν τελικά αποβιβαζόμαστε και μέχρι να φτάσουμε στο χώρο που ξεκινούν οι διαδικασίες εισόδου, παρατηρώ ότι όλες οι τουαλέτες είναι σφραγισμένες, λογικά θα είναι έτσι μέχρι να τελειώσει το μεγαλύτερο κομμάτι της γραφειοκρατίας. Όλοι οι επιβάτες σχηματίζουν μια μακριά ουρά και ένας σημαντικός αριθμός υπαλλήλων στο πλάι ψάχνουν μήπως κάποιος ολυμπιονίκης μπλέχτηκε ανάμεσα στους κοινούς θνητούς. Δυστυχώς δεν τηρούνται οι αποστάσεις κατά την αναμονή αυτή, και πολλοί επιβάτες βήχουν, κάτι που με κάνει να νιώθω άβολα. Στον τοίχο είναι κρεμασμένη μία αφίσα στα αγγλικά που λέει ότι απαγορεύεται το “κόλλα πέντε”.

Μας κάθισαν σε καρέκλες και μας έδωσαν ένα νέο ερωτηματολόγιο που έχει επιπλέον ερώτηση για τροφικές αλλεργίες και για το αν έκλεισε κάνεις ραντεβού για εμβόλιο στο αεροδρόμιο. Δεν υπάρχει πουθενά ερώτηση για το αν είσαι ήδη εμβολιασμένος. Λέει αν είσαι καπνιστής να τους πεις να σου βρουν δωμάτιο καπνιστών για την καραντίνα, αλλιώς λυπάμαι, θα μείνεις άκαπνος. Όλα τα έγγραφα είναι ευτυχώς μεταφρασμένα στα αγγλικά και έχουν οδηγίες για το πώς θα πάνε οι επόμενες 2 βδομάδες (περίληψη: άπειρες οδηγίες, όλα πολύπλοκα, αλλά ευτυχώς κατανοητά). Παραβίαση των κανόνων οδηγεί σε δημοσίευση των στοιχείων του παραβάτη ή ακόμα και απέλαση. Στα μεγάφωνα λένε ότι σε λίγο θα μας κάνουν pcr, σε όλους ανεξαρτήτως χώρας αναχώρησης. Η αγγλική ανακοίνωση του μεγαφώνου είναι κατασκευασμένη με γεννήτρια Text-to-Speech και έχει γραμματικά λάθη. Ενημερώνουν ότι θα μας πάνε με λεωφορείο σε ξενοδοχείο καραντίνας, όπου θα κάτσουμε 3 μέρες (ή 6 ή 10 ανάλογα τη χώρα αναχώρησης του κάθε επιβάτη), θα μας ξανακάνουν pcr την 3η μέρα (για τη δική μου περίπτωση) και θα μας ξαναπάνε στο αεροδρόμιο, ώστε να φύγουμε από εκεί με κάποιου είδους Ι.Χ., όχι με Μ.Μ.Μ. Αυτό το τελευταίο, θα πρέπει να το ρυθμίσουν οι ίδιοι οι επιβάτες μόνοι τους, καθώς απαγορεύεται η χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς. Οι επιλογές είναι αυτοκίνητο φίλων, ενοικιαζόμενο ή ειδική υπηρεσία ταξί καραντίνας. Πρόσφατα, προστέθηκε και η επιλογή ενός συγκεκριμένου τρένου προς το κέντρο, με την προϋπόθεση κράτησης σε συγκεκριμένο βαγόνι. Τα έξοδα διαμονής και διατροφής κατά την καραντίνα στο αεροδρόμιο καλύπτονται από το ιαπωνικό κράτος.

Η διαδικασία συνεχίζει ως εξής:

  • Έλεγχος εγγράφων
  • Τεστ σάλιου
  • Έλεγχος εγγράφων
  • Εγκατάσταση εφαρμογών για παρακολούθηση τοποθεσίας και κατάστασης υγείας
  • Επιβεβαίωση ότι κάθε εφαρμογή δουλεύει
  • Ξανά έλεγχος εγγράφων
  • Έλεγχος qr code ερωτηματολογίου
  • Έλεγχος αν έχεις άλλες αποσκευές
  • Ξανά έλεγχος εγγράφων
  • Αναμονή για λεωφορείο

Όλο αυτό πήρε πάνω από μια ώρα. Ακόμα δεν έχω περάσει από επίσημο έλεγχο για έγκριση εισόδου για να μου βάλουν σφραγίδα ότι έχω προσγειωθεί στη χώρα κ αυτό είναι αρκετά καίριο θέμα, επειδή τη θέλω με σημερινή ημερομηνία για κάτι άλλες γραφειοκρατίες. Επίσης, ακόμα δεν ξέρω που είναι η βαλίτσα μου. Μου δίνουν ένα έγγραφο με 30 σελίδες με οδηγίες, απολύτως πυκνογραμμένες. Στο τηλέφωνο μου έχω εγκατεστημένες 3 εφαρμογές παρακολούθησης: α) μία για να βλέπεις τα κρούσματα γύρω σου που χρειάζεται ανοιχτό Bluetooth, β) μία για να δέχεσαι τυχαίους ελέγχους τοποθεσίας, βιντεοκλήσεις κ καθημερινές ερωτήσεις για την κατάσταση της υγείας σου, γ) Google maps με ενεργοποιημένη την παρακολούθηση τοποθεσίας και το ιστορικό τοποθεσίας. Και τι συμβαίνει αν δεν έχεις τηλέφωνο ρωτάτε; Τότε είσαι υποχρεωμένος να νοικιάσεις ένα στο αεροδρόμιο, με δικά σου έξοδα, για τις 14 ημέρες της καραντίνας.

Μετά από 3 και μισή ώρες βγήκε αρνητικό το τεστ και θα μπορέσω να μπω επιτέλους στην Ιαπωνία, όλη η προηγούμενη διαδικασία γινόταν στον χώρο του transit. Μας έλεγξαν από το τμήμα μετανάστευσης, πήραν αποτυπώματα, έλεγξαν την άδεια επανεισόδου, τα δύο αρνητικά τεστ και μετά μας έστελναν ωραιότατα πάλι πίσω στην ουρά για να ξανά ελέγξουν τα ίδια έγγραφα σε άλλο γκισέ! Μετά από λίγο, μπαίνω επισήμως στη χώρα, παίρνω βαλίτσα και περνάω από τελωνειακό έλεγχο. Αυτή τη φορά, μιας και το αεροδρόμιο δεν έχει κίνηση, ανοίγουν και ελέγχουν εξονυχιστικά όλες τις βαλίτσες, κυρίως για να βρουν αν έχεις ζαμπόν και λουκάνικα (απαγορεύεται η μεταφορά προϊόντων κρέατος για την αποφυγή διάδοσης ασθενειών!). Από την ταξιδιωτική εμπειρία μου, οι υπάλληλοι στα ιαπωνικά αεροδρόμια είναι οι μόνοι, οι οποίοι σε περίπτωση που ζητήσουν να ψάξουν τις αποσκευές σου, σε βοηθούν διπλώνοντας τα ρούχα σου να τα ξαναβάλεις μέσα.

Υπολογίζοντας και τις πτήσεις, έχω να βγω σε καθαρό αέρα κοντά 28 ώρες. Τελικά, μετά από 5 εξαντλητικές ώρες ελέγχων και αναμονής στο αεροδρόμιο, περιμένουμε στις αφίξεις το λεωφορείο προς το ξενοδοχείο καραντίνας. Νιώθω άβολα να μπω μέσα μαζί με άλλους που ακούω να βήχουν (παρόλο που ξέρω ότι έχουν κ αυτοί αρνητικό τεστ). Εθελοντικά μέτρα σημαίνει ότι ο άλλος μπορεί να είναι πολλές ώρες δίπλα χωρίς μάσκα και να βήχει, αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι πέρα από σύσταση, δεν υπάρχουν ποινές ή πρόστιμα. Το οποίο είναι ενδιαφέρον, δεδομένου ότι θεωρητικά υπογράψαμε ότι θα φοράμε μάσκα για τις επόμενες 14 μέρες. Φαντάσου πόσο παραπάνω θα είχα πανικοβληθεί αν δεν ήμουν εμβολιασμένη. Μπήκαμε σε ένα λεωφορείο βγαλμένο από την τηλεοπτική σειρά Dexter, δεν υπάρχουν παράθυρα, μόνο πλαστικό.

#Dexter

Τελικά, το ξενοδοχείο είναι δίπλα στο αεροδρόμιο. Λογικά τις προηγούμενες βδομάδες με Ολυμπιακούς, δε χωρούσαν στα διπλανά ξενοδοχεία και γι’ αυτό αρκετοί πέρασαν την καραντίνα σε ξενοδοχεία μέσα στην πόλη. Όταν τελικά το λεωφορείο φτάνει στον προορισμό του μετά από 10 λεπτά, μπαίνει ένας κύριος πριν αποβιβαστούμε και φωνάζει “family, family”. Αυτό σημαίνει ότι όσοι ταξιδεύουν μαζί πρέπει να βγουν πρώτοι και να κανονίσουν να μπουν σε δωμάτια μαζί. Κατά το τσεκ-ιν σου δίνουν θερμόμετρο, οδηγίες για ένα επιπλέον σύστημα αναφοράς και ένα προαιρετικό ερωτηματολόγιο. Κάθε μέρα στις 8 το πρωί θα πρέπει να δηλώνω τη θερμοκρασία και την κατάσταση της υγείας μου σε ένα online chat του υπουργείου Υγείας και στις 11 στην εφαρμογή παρακολούθησης. Είναι πλέον μεσάνυχτα, οπότε μας δίνουν ένα έτοιμο γεύμα bento στο χέρι και είμαστε ελεύθεροι να πάμε στα δωμάτιά μας. Το δωμάτιο είναι αρκετά μεγάλο και άνετο. Δεν πρέπει να βγω έξω καθόλου, θα αφήνουν φαΐ σε μία καρέκλα έξω από την πόρτα τρεις φορές τη μέρα, στις 8:30, 12:00 και 18:00. Από τα μεγάφωνα θα ανακοινώνουν πότε ξεκινά η διανομή (οπότε δεν πρέπει για κανένα λόγο να ανοίξω την πόρτα) και πότε ολοκληρώθηκε η διανομή, συνήθως 40 λεπτά αργότερα. Τότε θα πρέπει να βάλω τη μάσκα μου, να ανοίξω την πόρτα, να πάρω το γεύμα από την καρέκλα και να αφήσω τη σακούλα με τα σκουπίδια του προηγούμενου γεύματος στο πάτωμα κάτω από την καρέκλα – όχι στο πόμολο, το τονίζουν συνεχώς.

#TokyoSunsets

Το πρώτο βραδινό γεύμα είναι καλύτερο απ’ ότι περίμενα. Κοτόπουλο με πετσούλα, ρύζι με furikake με μπόλικο wasabi, εδέσματα oden και τάρτα με μωβ γλυκοπατάτα. Επίσης, σαλάτα, σούπα miso με κρεμμύδι, ένας χυμός πορτοκαλί και πράσινο τσάι. Το κεφαλοτύρι είναι δική μου προσθήκη. Ζήτησα γραπτώς να μη μου βάλουν natto στα γεύματα, δε θα άντεχα ταυτόχρονα και κλεισούρα και μουχλιασμένα φασόλια (ζητώ ταπεινά συγγνώμη στους λάτρεις του natto). Για πρωινό έχει ομελετίτσα με λουκάνικα και μπέικον, κρουασάν, πατατοσαλάτα, μπρόκολο και yakisoba (όλα σε μέγεθος δείγματος). Ξανά, χυμό σταφύλι και πράσινο τσάι. Καφές δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, μόνο τσάι. Πάλι καλά είχα φέρει κάτι ουγγρικά τσάγια μαζί μου, γιατί το konbucha (αυτό από τα φύκια, όχι το κινέζικο) που υπήρχε στο δωμάτιο δεν πίνεται, αλλά καφέ ελληνικό λουμίδη πώς κάνεις στον βραστήρα; Εντωμεταξύ απαγορεύεται το αλκοόλ γιατί “αν πιεις και γίνεις χάλια πώς θα καταλάβουμε αν είναι το μεθύσι ή ο ιός”. Επιπλέον, όταν ζητάμε delivery ή πακέτα από φίλους (ναι, μπορείς να τα παραλάβεις στο δωμάτιο σου), θα τα ανοίγουν για να αφαιρέσουν τα αλκοολούχα ποτά αν υπάρχουν. Το μεσημεριανό της 1ης μέρας είναι ψητό με τζίντζερ πνιγμένο στη σάλτσα, 1 κινέζικο shumai, σαλάτα harusame με 2 ελαφρώς άψητες γαρίδες, πίκλες, σκέτο ρύζι και maccha mochi. Η σούπα miso είναι με σπανάκι, ο χυμός είναι μήλο και το τσάι πράσινο όπως πάντα. Πάντως, προσέχουν τις θερμίδες, κάθε γεύμα έχει σύνολο περίπου 650kcal, επί 3 γεύματα τη μέρα, έγκυρο ισοζύγιο. Έχουν φροντίσει για επιλογές halal και vegetarian, λογικό γιατί οι περισσότερες αφίξεις είναι από χώρες της ΝΑ Ασίας. Παραδόξως, από τις ανακοινώσεις των μεγαφώνων για την παραλαβή των γευμάτων καταλαβαίνω τα ιαπωνικά του μηνύματος, αλλά όχι τα αγγλικά.

Το πρώτο σετ γευμάτων

Η εφαρμογή παρακολούθησης χρειάζεται κάποιο χρόνο μέχρι κάποιος από τα κεντρικά να δηλώσει ότι βρίσκεσαι σε καραντίνα. Το απογευματάκι της 1ης μέρας ήρθε ειδοποίηση ότι θα μου κάνουν βιντεοκληση και μετά από 2 λεπτά ξεκίνησε η κλήση, η οποία είναι αυτόματη, διαχειριζόμενη από ΑΙ και απλά ζητά να φανεί το πρόσωπό μου και το δωμάτιο για 25 δευτερόλεπτα. Καμία άλλη διάδραση. Αφού με έχουν κλειδωμένη στο ξενοδοχείο, που περίμεναν να έχω πάει; Αναγνωρίζω βέβαια, ότι όλο αυτό είναι εκπαίδευση, για όσους δε γνωρίζουν πολλά από ψηφιακές εφαρμογές και θα πρέπει να τηρούν τις διαδικασίες και αργότερα που θα είναι μόνοι τους στο σπίτι. Σε διαφορετικές στιγμές μέσα στη μέρα έρχονται ειδοποιήσεις για να δηλώσω την τοποθεσία μου ή την κατάσταση της υγείας μου. Πρέπει να έχω το GPS μόνιμα ανοιχτό και συνεχή σύνδεση στο διαδίκτυο. Αργότερα με πήρε βιντεοκλήση άνθρωπος, για να επιβεβαιώσει ότι είμαι στο ξενοδοχείο, να μου ξαναπεί τα ίδια πράγματα, η συζήτηση διήρκησε περίπου 5 λεπτά. Μετά από 2 λεπτά παίρνει το σύντροφό μου, ο οποίος απέφυγε την κουβέντα με ένα λιτό “άκουσα που τα είπατε πριν, γειά σας”.

Το δεύτερο σετ γευμάτων

To 2ο βραδινό ήταν κοτόπουλο σωτέ ταϊλανδικού στυλ, πάλι με 2 άψητες γαρίδες, έναν κεφτέ, πίκλες, πανακότα, σούπα miso με κρεμμύδι και σαλάτα. Το σχέδιο για τους χυμούς μάλλον είναι πρωί σταφύλι, μεσημέρι μήλο και βράδυ πορτοκάλι. Άπειρο πλαστικό για τη συσκευασία και με θλίβει! Ρύζι και ουμεμπόσι για πρωινό, λες και προσπαθώ να συνέλθω από το χτεσινό μεθύσι. Ζήτησα νερό γιατί τέλειωσε, οπότε έγινα αποδέκτης μιας επίδειξης του φαινομένου Doppler καθώς η κυρία που άφησε τα μπουκάλια στην πόρτα φώναζε ότι “τα έφερε” ενώ έτρεχε απομακρυνόμενη. Το μεσημεριανό της 2ης μέρας αποτελείται από ένα απαράδεκτο κρέας κοτόπουλο, yamakurage, κάτι ρίζες, κάτι πίκλες, ρύζι με αυγό και κιμά, ένα κομμάτι ομελέτα, σούπα miso με κρεμμύδι, χυμό μήλο, πράσινο τσάι και mochi με γεύση τσάι και φράουλα. Μέχρι τις 5μ.μ. έχω λάβει 2 βιντεοκλησεις, στείλει 3 φορές την τοποθεσία μου και απαντήσει 2 φορές την κατάσταση της υγείας μου, όλα αυτά ενώ είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που αυτοί με πήγαν και δεν μπορώ να βγω καν μέχρι το διάδρομο. Στην επόμενη τυχαία κλήση σκέφτομαι να απαντήσω από το ντουζ, ας δούμε αν το ΑΙ θα το καταλάβει ή θα νομίσει ότι βρίσκομαι σε εξωτερικό χώρο σε καταρράκτη. Καλές οι εφαρμογές παρακολούθησης, αλλά η μάνα μου έχει το καλύτερο σύστημα ανίχνευσης για το που βρίσκομαι και πότε θα είναι η πιο άβολη στιγμή να με πάρει κλήση. Επιπλέον, δεν πρόκειται ποτέ να της θυμώσω που με ενοχλεί, όπως συμβαίνει με τον υπάλληλο του υπουργείου.

Φωτογραφίες ξινών φαγητών ώστε να βοηθήσουν στο τεστ covid

Προσπαθούσα να κάνω κράτηση για αυτοκίνητο για να φύγω την επόμενη μέρα, μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος του covid τεστ της 3ης μέρας. Ξαφνικά ήταν όλα κλεισμένα σε όλες τις εταιρίες. Επιβεβαιώνω και με τηλέφωνο ότι δεν υπάρχει αυτοκίνητο πουθενά. Πανικοβάλλομαι και αρχίζω τα μηνύματα σε όσους φίλους οδηγούν να έρθουν να με σώσουν, έχω μπει σε κατάσταση διαχείρισης κρίσεων με κόκκινο συναγερμό. Με τα πολλά, κατάφερα και βρήκα ένα αυτοκίνητο που να μπορώ να το επιστρέψω σε απόσταση περπατήματος από το σπίτι μου (ώστε να μην παραβιάσω τους κανόνες και με απελάσουν) ως εξής: μπήκα στην ιαπωνική ιστοσελίδα μιας από τις εταιρίες ενοικίασης αυτοκινήτων (γιατί ας έχουμε διαφορετικές πληροφορίες στην αγγλική και ιαπωνική έκδοση της σελίδας, σιγά το πρόβλημα). Προκειμένου να καταφέρουμε να κάνουμε το covid τεστ σάλιου, οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου έχουν κολλήσει φωτογραφίες από umeboshi και λεμόνια. Υπάρχει άραγε κάποια έρευνα που δείχνει ότι η φωτογραφία βοηθά τη λειτουργία των σιελογόνων αδένων; Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα; Τέλος πάντων, stay room.

Το 3ο σετ γευμάτων

Το 3ο βραδυνό ήταν επιτέλους μη-κρέας! Ψαράκι με ρύζι, κοτόπουλο karaage, κι άλλο ψαράκι αλά τεριγιάκι, πουρές κολοκύθας, σαλάτα, σούπα miso με σπανάκι, πίκλες και τιραμισού. Σε αυτή τη φάση δεν μπορώ να τρώω άλλο ρύζι. 7 το πρωί χτύπησε η πόρτα και είχαν αφήσει απέξω το τεστ. 7 και 30 ήρθαν να το πάρουν. 8 άφησαν το πρωινό στην πόρτα. Πάλι ρύζι και ένα δείγμα μπιφτεκιού με μια πιρουνιά μακαρόνια. Δεν έχω διάθεση για τίποτα, εννοείται 0 δουλειά, μόνο κοιμάμαι και τρώω, θέλω το χώρο μου και να μπορώ να βγάλω το κεφάλι από το παράθυρο στον καθαρό αέρα (για κάποιο ανεξήγητο λόγο το συρόμενο παράθυρο ανοίγει μόνο 7 εκατοστά). Με αυτό το άκαμπτο στρώμα και τα ψηλά σκληρά μαξιλάρια με τα μπιλάκια, έχω έτοιμο το σύμπτωμα “πονάνε τα κοκαλάκια μου”. Ήρθε το μεσημεριανό. Δεν τρώω άλλο, τέλος, από εδώ και πέρα θα ζω με τα παστέλια που έχω στη βαλίτσα. Τακτοποιώ στις αποσκευές μου κάμποσα πράσινα τσάι και σούπες miso που έχω κάνει συλλογή από τα γεύματα, δεν είμαι αρκετά ιαπωνοποιημένη ώστε να μπορώ να καταναλώνω 3 από το καθένα την ημέρα. Το απόγευμα επιτέλους βγήκε το αρνητικό αποτέλεσμα του τεστ και μας αφήνουν να φύγουμε με το νοικιασμένο μας αυτοκίνητο, μάλλον ελαφρώς νωρίτερα επειδή τους έπαιρνα τηλέφωνα και τους ρωτούσα συνεχώς τι γίνεται. Βγήκα μετά από 4 μέρες σε καθαρό αέρα!

Συλλογή από πράσινο τσάι

Έφτασα σπίτι μου και τρώω ζεστή delivery πίτσα. Πλέον θα πρέπει να μείνω στο σπίτι για άλλες 11 ημέρες, φροντίζοντας να απαντώ σε βιντεοκλήσεις και ερωτήσεις εντοπισμού. Αναγνωρίζω ότι η διαδικασία αυτή ήταν απαραίτητη για την προστασία του γενικού πληθυσμού από την είσοδο επικίνδυνων μεταλλάξεων του ιού, αλλά δε μου φάνηκε ότι γινόταν με ορθολογικό τρόπο. Για παράδειγμα, η συγκέντρωση πολλών ανθρώπων από πολλές χώρες για 4-5 ώρες στον ίδιο κλειστό χώρο χωρίς παράθυρα ή σε ένα λεωφορείο σε διπλανές θέσεις, δε φαντάζει ενδεδειγμένη. Η συνεχόμενη ανταλλαγή έντυπων εγγράφων από χέρι σε χέρι επίσης μοιάζει προβληματική. Η παραμονή στο ξενοδοχείο, χωρίς τη δυνατότητα να βγω σε μπαλκόνι ή να περπατήσω τριγύρω, σε συνδυασμό με το jetlag με ταλαιπώρησε, έφυγα έχοντας άπειρο πονοκέφαλο και νιώθοντας χάλια. Δεν ήταν ωραίο συναίσθημα να είσαι κλεισμένος σε χώρο που δεν είναι ο δικός σου. Ελπίζω οι υπεύθυνοι να βελτιώσουν τις διαδικασίες και σιγά-σιγά να απαλλαγούμε εντελώς από αυτά τα μέτρα εισόδου. Μέχρι τότε, ελέγχω καθημερινά τη σελίδα του υπουργείου για πιθανή επανέναρξη υποδοχής τουριστών, ώστε να μπορέσουν να με επισκεφτούν οι δικοί μου άνθρωποι και να τους δείξω την πραγματική Ιαπωνία που έχω μάθει πλέον, από την καλή και από την ανάποδη.

Η γέφυρα Rainbow Bridge και η κορυφή του Πύργου του Τόκιο

Υ.Γ. Επιστρέφοντας σπίτι βρήκα τα φυτά μου ξεραμένα από την παρατεταμένη ζέστη στην πρωτεύουσα. Μόνο ένα έζησε, ο κάκτος, ο οποίος μάλιστα έβγαλε κ ένα μεγαλοπρεπές ροζ λουλούδι. Η τρομερή ιαπωνική υγρασία σε κλειστό σπίτι έκανε έντονη την παρουσία της με το που άνοιξα την πόρτα. Έχει φροντίσει να καλύψει με μούχλα όσα δερμάτινα γάντια και τσάντες δεν είχα μαζέψει σε κουτιά. Το μόνο δωμάτιο που δε μύριζε υγρασία ήταν αυτό που έχει ψάθινο πάτωμα τατάμι, εδώ φαίνεται η παραδοσιακή σοφία των γηραιότερων.

Το λουλούδι του κάκτου
Έλενα Αλουπογιάννη
Έλενα Αλουπογιάννη
Με έναυσμα τις σπουδές, έζησε στην Ιαπωνία το διάστημα 2017-2022, ανακαλύπτοντας άλλοτε εύκολα και άλλοτε δύσκολα την καθημερινότητα της περιοχής του Κάντο. Διδάκτορας, απόφοιτος του Τεχνολογικού Ινστιτούτου του Τόκιο. Τα ενδιαφέροντά της αφορούν κυρίως την εξερεύνηση απομονωμένων χωριών και της ιαπωνικής φύσης, όσο πιο μακριά γίνεται από την καθημερινή βοή του Τόκιο. Εξάλλου, με την Ιαπωνία να αποτελείται κατά 73% από ορεινούς όγκους, πώς να μην λατρέψει κανείς τα βουνά της; Η αγαπημένη της ιαπωνική λέξη είναι η λέξη «魑魅魍魎», που περιγράφει τους δαίμονες βουνών και ποταμών. Εκτός από περιστασιακά άρθρα στο GreeceJapan, περιγράφει τις εμπειρίες της στο προσωπικό ιστολόγιο www.belleelene.com

Η αναδημοσίευση περιεχομένου του GreeceJapan.com (φωτογραφιών, κειμένου, γραφικών) δεν επιτρέπεται χωρίς την εκ των προτέρων έγγραφη άδεια του GreeceJapan.com

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

ΡΟΗ ΑΡΘΡΩΝ

1,787FollowersFollow

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΤΟ HAIKU.GR

Ιδανικό για δημιουργία σελίδων ποίησης Χάικου, βιβλίων, ανθολογιών, διαγωνισμών, εκδοτικών οίκων κ.α.

TΟ 1o ANIME RADIO ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑspot_img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πρόσφατα