Ο καιρός είναι πάντα καλός

GreeceJapancom-sazae-san
Φωτογραφία © Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

Εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγαλύτερα ατού του Fuji Television, ενός από τα μεγαλύτερα ιδιωτικά δίκτυα της Ιαπωνίας –και αυτό λέει κάτι αν σκεφτεί κανείς ότι το Fuji έχει και το «One Piece», το δημοφιλέστερο ίσως άνιμε των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων. Έχει τουλάχιστον δέκα χορηγούς, με βασικό την Toshiba και πριν από μερικές εβδομάδες γράφτηκε στο βιβλίο Γκίνες σαν το μακροβιότερο πρόγραμμα κινουμένων σχεδίων: παίζεται ανελλιπώς επί 45 χρόνια, δηλαδή έχει μεγαλώσει τουλάχιστον δύο γενιές Ιαπώνων. Και αν προσθέσει κανείς και τα άλλα 28 χρόνια που δημοσιευόταν σαν κόμικ-μάνγκα στην εφημερίδα «Asahi Shinbun», θα συνειδητοποιήσει ότι η Σαζάε-σαν (サザエさん) είναι μια από τις λίγες σταθερές του σύγχρονου ιαπωνικού πολιτισμού επί σχεδόν εβδομήντα χρόνια. Δηλαδή όλων των μεταπολεμικών γενιών.

Όποιος δεν έχει ζήσει την ιαπωνική πραγματικότητα –και δεν έχει διαβάσει τα στριπάκια ή δεν έχει δει το άνιμε- θα δυσκολευτεί να καταλάβει γιατί μια σειρά που αφηγείται τη ζωή μιας τυπικής οικογένειας της δεκαετίας του 1960 συγκεντρώνει τηλεθέαση πάνω από 12% στην αυγή του 21ου αιώνα. Η Ιαπωνία (και δη το Τόκιο) της Σαζάε-σαν όπου οι εκτεταμένες οικογένειες (γονείς, παιδιά και παππούδες) ζουν μαζί στα προάστια, οι γυναίκες φορούν κιμονό ακόμα και μέσα στο σπίτι, οι άντρες δουλεύουν μεν ως το βράδυ αλλά δεν καίγονται από υπερκόπωση και όλοι μαζί απολαμβάνουν την αλλαγή των εποχών άλλοτε με καλοκαιρινά κιμονό γιουκάτα, άλλοτε στα ζεστά λουτρά ονσέν και άλλοτε χωμένοι στα αφράτα τους παπλώματα φουτόν, ξαπλωμένοι στα στρώματα τατάμι είναι τόσο μακρινή όσο και η Ιαπωνία των σαμουράι και των αστών του Έντο.

Ο κόσμος της Σαζάε-σαν δεν ήταν πάντα η ανέμελη ροζ ουτοπία που δείχνει σήμερα. Το αρχικό μάνγκα, δημιουργημένο από τη Ματσίκο Χασεγκάουα (1920-1992) τα χρόνια της αμερικανικής κατοχής (1945-1952 –άρχισε να δημοσιεύεται το 1946), υπήρξε έως και κατάφωρα αριστερό με πολλά –και ενίοτε δηκτικά- σχόλια στα προβλήματα που συνόδευαν τη ζωή μετά τον πόλεμο. Όμως καθώς τα χρόνια περνούσαν και η Ιαπωνία άλλαξε, η Σαζάε-σαν άλλαξε μαζί της μέχρι που βρήκε το σημείο ισορροπίας της στα τέλη της δεκαετίας του 1960∙ το μάνγκα σταμάτησε με τη συνταξιοδότηση της δημιουργού του και ξεκίνησε η τηλεοπτική σειρά η οποία έμελλε να γίνει ένας θεσμός όχι μόνο σεβαστός αλλά και πραγματικά αγαπητός από όλους.

Τι οδηγεί τον κόσμο να πηγαίνει σταθερά κάθε απόγευμα Κυριακής στο ραντεβού με τη χαριτωμένα τρελούτσικη Σαζάε-σαν και την οικογένειά της; Κατά τη γνώμη μου ότι η σειρά παρουσιάζει την Ιαπωνία όπως οι Ιάπωνες αισθάνονται ότι θα έπρεπε να είναι: η γλώσσα που μιλούν όλοι είναι τα σωστά (αν και όχι κατ’ ανάγκη τα υπερβολικά ευγενικά) ιαπωνικά, οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας, της γειτονιάς και της κοινωνίας είναι αρμονικές αλλά όχι χωρίς τις φυσιολογικές καθημερινές τριβές, τα έθιμα τηρούνται και οι παραδόσεις περνούν από τη μια γενιά στην άλλη και οι άνθρωποι απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής. Ευσεβείς πόθοι; Πιθανότατα –όμως μιλάμε για ποπ κουλτούρα και προσωπικά προτιμώ τα χαμόγελα της οικογένειας Ισόνο από τον κυνισμό και τη δυσλειτουργικότητα της οικογένειας Σίμπσον.

ENGLISH

Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com "Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο" και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.

Η αναδημοσίευση περιεχομένου του GreeceJapan.com (φωτογραφιών, κειμένου, γραφικών) δεν επιτρέπεται χωρίς την εκ των προτέρων έγγραφη άδεια του GreeceJapan.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πρόσφατα