Μεγάλη κυρία

Greecejapan_Miwa_Akihiro
Φωτογραφία © Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

Γεννήθηκε στο Ναγκασάκι, τη μόνη πραγματικά κοσμοπολίτικη πόλη της Ιαπωνίας, το μόνο σημείο επαφής της χώρας με τον έξω κόσμο επί περισσότερα από 250 χρόνια. Μεγάλωσε στο δημόσιο λουτρό, στο καφέ και στο εστιατόριο της οικογένειάς του δίπλα στην περιοχή της πόλης με τα κόκκινα φανάρια και έμαθε από νωρίς πώς είναι οι άνθρωποι όταν διασκεδάζουν, όταν πίνουν και όταν είναι γυμνοί. Άρχισε να πηγαίνει στο θέατρο, στο δισκάδικο και στο παλαιοπωλείο της γειτονιάς του από τότε που πήγαινε στο δημοτικό και έμαθε να αγαπάει το σανίδι, τη μουσική και την κουλτούρα της εποχής του, δηλαδή της δεκαετίας του 1930 αλλά και των εποχών που είχαν προηγηθεί. Και όταν ήταν 10 χρονών, είδε την απόκοσμη λάμψη και άκουσε τον εκκωφαντικό βρυχηθμό της δεύτερης βόμβας, 4 μόλις χιλιόμετρα από το σπίτι του και κατάλαβε –εκείνη τη στιγμή και τις μέρες που ακολούθησαν- ότι δεν υπήρχε πια επιστροφή στον κόσμο που γνώριζε.

Στα χρόνια που ακολούθησαν τον πόλεμο πήγε στο Τόκιο –στους επαρχιώτες όπως λέει ο ίδιος- και έζησε σαν άστεγος στο Σιντζούκου, σαν σερβιτόρος στα καφέ και σαν τραγουδιστής σανσόν στα κλαμπ της Γκίνζα, σαν ηθοποιός στα έργα του Γιούκιο Μισίμα και του Σούτζι Τεραγιάμα και σαν περφόρμερ στις μπουάτ και αργότερα στη σκηνή, όταν τα τραγούδια του έγιναν τόσο μεγάλες επιτυχίες που άρχισε να περιοδεύει σε όλη την Ιαπωνία. Δήλωσε ανοιχτά ότι ήταν ομοφυλόφιλος, άφησε τα μαλλιά του να μακρύνουν, τα έβαψε έντονα κίτρινα, ντύθηκε γυναικεία και άρχισε να μιλάει με τον τρόπο που μιλούν οι γυναίκες. Όμως όταν μιλάει για την κοινωνία, την πολιτική ή τον πόλεμο μερικές φορές η φωνή του χάνει το χαρακτηριστικό του φαλτσέτο και γίνεται βαθιά και άγρια –είναι η φωνή του ανθρώπου που επιβίωσε από τη βόμβα και από την προκατάληψη που συνόδευε τις εμφανίσεις του για δεκαετίες.

Μ’ αυτή τη φωνή είναι που τραγουδάει και το «Γιοϊτομάκε νο Ούτα» (ヨイトマケの唄) το τραγούδι των εργατών στα χωράφια: από σεβασμό για τους ανθρώπους για τους οποίους μιλούν οι στίχοι απεκδύεται τη θηλυκή του περσόνα και εμφανίζεται ντυμένος με τα ρούχα των μαθητών της μεταπολεμικής εποχής και με κοντά μαύρα μαλλιά –λίγα πράγματα στη σημερινή Ιαπωνία είναι τόσο ανατριχιαστικά και συγκινητικά όσο η μοναχική του εικόνα πάνω στη σκηνή με έναν προβολέα στο πρόσωπο να θρηνωδεί για τις δυσκολίες της ζωής στην ισοπεδωμένη ιαπωνική επαρχία εκείνα τα χρόνια. Κι ύστερα, σαρκάζοντας πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό ξαναγίνεται η ντίβα με τα κίτρινα μαλλιά και τους καλούς τρόπους που βολτάρει στα ιδιωτικά κανάλια εναλλάσσοντας τα καθώς πρέπει ευφυολογήματα με τα βιτριολικά σχόλια για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας∙ αν υπάρχει ένα πρόσωπο αντιπροσωπευτικό του φωτεινού και του σκοτεινού μεγαλείου της μεταπολεμικής Ιαπωνίας αυτό δεν μπορεί παρά να είναι το πρόσωπο του Ακιχίρο Μίουα.

ENGLISH

Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com "Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο" και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.

Η αναδημοσίευση περιεχομένου του GreeceJapan.com (φωτογραφιών, κειμένου, γραφικών) δεν επιτρέπεται χωρίς την εκ των προτέρων έγγραφη άδεια του GreeceJapan.com

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Πρόσφατα