Μεγάλη επιτυχία σημείωσε το συμπόσιο με θέμα «Η διεθνής ανάπτυξη των Ιαπωνικών Σπουδών και η έρευνα του Ιαπωνικού Πολιτισμού», που διοργάνωσε το ιαπωνικό ίδρυμα International Research Center of Japanese Studies σε συνεργασία με τον καθ. Στέλιο Παπαλεξανδρόπουλο στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στις 5 Σεπτεμβρίου 2005. Το ακροατήριo γέμισε την αίθουσα και παρακολούθησε με ενδιαφέρον τις τέσσερις διαλέξεις, που κράτησαν 3.30 ώρες.
Μετά από τους χαιρετισμούς, πρώτος πήρε τον λόγο ο καθ. Timothy Kern, ο οποίος περιέγραψε με συντομία τις εγκαταστάσεις αλλά και τη δραστηριότητα που αναπτύσσει το ίδρυμα με σκοπό την διάδοση των ιαπωνικών σπουδών διεθνώς.
Στη συνέχεια, ο καθ. Imatani Akira μίλησε για την μεσαιωνική ιαπωνική κοινωνία, δηλαδή την Ιαπωνία της εποχής Καμακούρα(1185-1333) χρησιμοποιώντας ως υλικό του εικονογραφημένα ειλητάρια (εμάκι). Ξεκινώντας από την άνοδο της τάξης των πολεμιστών (σαμουράϊ ή μπούσι), όπως φαίνεται σε ειλητάρια που δείχνουν σκηνές από τα βίαια επεισόδια που συνόδεψαν την κατίσχυση των σαμουράϊ απέναντι στους αριστοκράτες, πέρασε σε εικόνες μεγάλων βουδιστικών μοναστικών κέντρων της εποχής Καμακούρα, και τονίζοντας πόσο η τεράστια έκταση που φαίνεται ότι καταλαμβάνουν αυτά τα κέντρα στις εικονογραφήσεις τους, δείχνει την τεράστια δύναμη πού είχαν αποκτήσει.
Το συμπέρασμα ήταν ότι οι σαμουράϊ και οι βουδιστές μοναχοί ήταν οι δύο κύριες δυνάμεις της μεσαιωνικής ιαπωνικής κοινωνίας. Στη συνέχεια έδειξε επίσης εικόνες που αναπαριστούσαν σκηνές από λιγότερο ισχυρές τάξεις της εποχής, όπως των αγροτών, των κυνηγών, των εμπόρων.
Ο καθ. Monta Hayakawa, που μίλησε κατόπιν, περιέγραψε την τέχνη της εποχής Έντο (1603-1868), τονίζοντας την ποικιλία που επικρατούσε και τους διάφορους τύπους τέχνης που αναπτύχθηκαν, από την τέχνη που ευνοούσαν οι σαμουράϊ, με τους κινέζικους συμβολισμούς, π.χ. της μακροβιότητας, της καλοτυχίας κ.λπ., έως την τέχνη που αναπαριστούσε τις διασκεδάσεις των αστών, από όπου γεννήθηκε η ιαπωνική ξυλογραφία (ουκιγιόε), και από την διακοσμητικού χαρακτήρα τέχνη, όπως ήταν η τέχνη του Κόοριν ή του Σότατσου, έως την τέχνη κάποιων ζωγράφων με ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία. Τόνισε επίσης το γεγονός ότι οι ζωγράφοι αυτοί προέρχονταν από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανώτερες και κατώτερες, και από όλα τα επαγγέλαμτα.
Ο καθ. Shirahata Yozaburo περιέγραψε την πορεία που ακολούθησε η διαμόρφωση του ιαπωνικού κήπου. Ξεκινώντας από την εποχή Νάρα, ο Βουδισμός τη οποίας ήταν μάλλον θεωρητικός, και τα μοναστικά κέντρα ήταν μέσα στην πόλη και για τούς λόγους αυτούς δεν υπήρχαν κήποι γύρω από αυτά, πέρασε στην εποχή Χεϊάν, στη διάρκεια της οποίας, επειδή ακριβώς τα παραπάνω κέντρα αναπτύχθηκαν πιά στα βουνά, κοντά στη φύση, την οποία οι μοναχοί είχαν την ευκαιρία πλέον να παρατηρήσουν, άρχισαν να αναπτύσσονται οι κήποι. Μια παράλληλη συμβολή προήλθε από τους ευγενείς της ίδιας εποχής, πού μπροστά στις επαύλεις τους άρχισαν την ίδια εποχή να δημιουργούν κήπους, αποτελούμενους από ένα ελεύθερο χώρο, μιά τεχνητή λίμνη, και μια ζώνη με πράσινο κατ’απομίμηση κάποιου τοπίου.
Τέλος ο καθ. Timothy Kern μίλησε για τον Κυόγκεν, την παραδοσιακή ιαπωνική κωμωδία, τονίζοντας ότι αυτό πρέπει να κατανοηθεί σε σχέση με το θέατρο Νο, στα έργα του οποίου παραμβάλλεται, προκειμένου να εξισορροπήσει την σοβαρότητα εκείνου με μια εύθυμη νότα. Στη συνέχεια περιέγραψε την πορεία διαμόρφωσης του Νο και του Κυόγκεν, από διάφορα στοιχεία τα οποία κάποια στιγμή συνενώθηκαν, για να αποτελέσουν τον συνδυασμό Νο και Κυόγκεν. Τέλος, ο ίδιος πρόβαλλε το έργο κυόγκεν «Δεμένος σε ένα πάσσαλο», προσφέροντας ταυτόχρονα και την μετάφραση των διαλόγων.
Δεδομένου ότι ακαδημαϊκοί που ασχολούνται με όψεις του ιαπωνικού πολιτισμού ή με τις ανθρωπιστικές επιστήμες σπανιότατα έρχονται για διαλέξεις στην χώρα μας, και δεδομένου ότι ιαπωνικές σπουδές δεν υπάρχουν σε κανένα ελληνικό πανεπιστήμιο ή ίδρυμα, το συμπόσιο αυτό ήταν μια πραγματικά πολύτιμη ευκαιρία για να ακουστούν από έγκυρα χείλη περιγραφές σημαντικών όψεων του ιαπωνικού πολιτισμού.
