Στην κορυφή είναι ο αυτοκράτορας και η αυτοκράτειρα. Στο αμέσως από κάτω ράφι, τρεις κυρίες επί των τιμών που κρατάνε σκεύη για το σερβίρισμα του σάκε και ακολουθεί ένα ράφι με πέντε άντρες μουσικούς, ένα ράφι με δύο υψηλόβαθμους αυλικούς, έναν νέο και έναν ηλικιωμένο και ένα ράφι με τρεις πολεμιστές που προς το παρόν έχουν αφήσει τα όπλα τους και πίνουν. Αν υπάρχουν κι άλλα ράφια, θα περιλαμβάνουν αντικείμενα από την αυτοκρατορική αυλή (ντουλάπια για κιμονό, συρταριέρες, μαγκάλια, σκεύη για την τελετή του τσαγιού, βοϊδάμαξες) ενώ γύρω-γύρω από το αυτοκρατορικό ζεύγος και τους αυλικούς μπαίνουν με συγκεκριμένη σειρά μεταξωτές λάμπες, βάζα με κλαδιά ροδακινιάς και τραπεζάκια –όλα μικροσκοπικά αλλά με φροντισμένη κάθε λεπτομέρεια.
Κάθε Φεβρουάριο, οι οικογένειες που έχουν κόρες βγάζουν από την αποθήκη όλο το παραπάνω σκηνικό και το στήνουν σε κάποιο περίοπτο σημείο του σπιτιού∙ ακόμα και στο πιο μικρό διαμέρισμα (και όταν μιλάμε για Ιαπωνία, το «μικρό» μπορεί να είναι ασύλληπτα μικρό για τα δυτικά δεδομένα) πάντα θα βρεθεί ένας χώρος για τις «χίνα νίνγκιο» (雛人形) τις κούκλες που δεν είναι παιχνίδια αλλά ένας προσωρινός βωμός για τη μελλοντική ευτυχία και το απροβλημάτιστο μεγάλωμα των κοριτσιών της οικογένειας. Οι κούκλες θα μείνουν στα ράφια τους ως τις 3 Μαρτίου, ημέρα του «Χίνα Ματσούρι» (雛祭り) και στη συνέχεια θα επιστρέψουν ακαριαία στα κουτιά τους καθώς η πρόληψη λέει ότι αν μείνουν έστω και μια μέρα μετά, τα κορίτσια θα αργήσουν να παντρευτούν.
Το Χίνα Ματσούρι είναι ένα ακόμα από εκείνα τα πράγματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν η Ιαπωνία πραγματικά εκμοντερνίστηκε ποτέ: η διαφορά ανάμεσα στο απόλυτα κλασσικό περιβάλλον που ορίζουν με τα ρούχα και τα αντικείμενά τους οι κούκλες, το περιβάλλον δηλαδή της περιόδου Χέιαν (794-1185), και στο απόλυτα σύγχρονο πλαίσιο που τις περιβάλλει, τόσο σε σπίτια όσο και σε καταστήματα είναι τόσο μεγάλη που μοιάζει αγεφύρωτη –το ίδιο εκτός πραγματικότητας μοιάζουν και τα αφιερώματα φρούτων ή «σκόρπιου» σούσι (τσιράσι ζούσι/ちらし寿司) μπροστά από το βωμό. Όμως η ανάγκη που βρίσκεται πίσω από το Χίνα Ματσούρι, η ελπίδα δηλαδή των γονιών για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά τους δεν περιορίζεται από το χρόνο∙ είναι εξίσου ισχυρή σήμερα με όσο ήταν πριν από χίλια χρόνια.