Είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ιαπωνικής κοινωνίας, ειδικά σε ό,τι αφορά τα παιδιά και τους εφήβους: πρόκειται για το «ίτζιμε» ή στα αγγλικά «bullying» δηλαδή την πίεση από το περιβάλλον των πιο αδύναμων μελών που συχνά περνάει και σε επίπεδο σωματικής βίας. Το πρόβλημα ήταν το αντικείμενο συμποσίου που έγινε το προηγούμενο σαββατοκύριακο στην πόλη Κόμπε και που οργανώθηκε από σύλλογο γονιών που έχουν χάσει παιδιά εξαιτίας του ίτζιμε –συνήθως λόγω αυτοκτονίας, σωματικής κακοποίησης ή ατυχημάτων σε εξωσχολικές δραστηριότητες (σύμφωνα με τα στοιχεία αυτού και παρόμοιων συλλόγων οι τελευταίες είναι ένα από τα συνηθέστερα περιβάλλοντα έκφρασης του προβλήματος).
Η έκταση του προβλήματος δεν είναι γνωστή στο σύνολό της καθώς, όπως συμβαίνει και με τα σεξουαλικά εγκλήματα, όλα τα περιστατικά δε φτάνουν στη δημοσιότητα. Τα στοιχεία που δίνουν τα ιαπωνικά ΜΜΕ πάντως και που προέρχονται από το Υπουργείο Παιδείας δείχνουν ότι τα δηλωμένα περιστατικά για το 2012 πλησίασαν τις 200.000 σε όλη τη χώρα∙ τα περιστατικά καλύπτουν την πλειονότητα των σχολείων (57,3%) και αφορούν δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και σχολεία παιδιών με ειδικές ανάγκες.
Μοναδική λύση για το πρόβλημα φαίνεται ότι προς το παρόν δεν υπάρχει όμως κινήσεις όπως το συμπόσιο στο Κόμπε και καμπάνιες δημοσιοποίησης και αντιμετώπισης του προβλήματος, ενδέχεται να είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
