Το GaijinPot είναι ένα από τα γνωστότερα σάιτ ενημέρωσης ξένων για την Ιαπωνία και εστία μιας από τις παλιότερες και μεγαλύτερες κοινότητες των εκπατρισμένων που ζουν στη χώρα∙ αυτά του τα χαρακτηριστικά το κάνουν ένα από τα καλύτερα σημεία ενημέρωσης για διάφορες διαστάσεις της ζωής στην Ιαπωνία, συχνά μάλιστα για διαστάσεις που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα… ευχολόγια για το πόσο «σουγκόι» ή «καουαΐ» είναι τα πάντα στη χώρα.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι ένα κείμενο που βρήκαμε πρόσφατα στο μπλογκ του σάιτ, και συγκεκριμένα στο κείμενο της Γιούμι Νακάτα, Γιαπωνέζας που μεγάλωσε και σπούδασε στις ΗΠΑ και που εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στις δύο χώρες. Το κείμενο της κ. Νακάτα αναφέρεται σε πέντε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του τρόπου λειτουργίας των ιαπωνικών εταιρειών, του φυσικού περιβάλλον των πανταχού παρόντων «σαραρίμαν» με τα σκούρα κοστούμια –η συγγραφέας μιλάει με μια γνώση εκ των έσω αφενός επειδή το συγκεκριμένο εργασιακό περιβάλλον είναι ο τόπος εργασίας του πατέρα της και αφετέρου επειδή η ίδια έχει δει πώς λειτουργούν τα πράγματα στην αντίπερα όχθη του Ειρηνικού.
Κατά την κ. Νακάτα, τα πιο χαρακτηριστικά… χαρακτηριστικά των ιαπωνικών εταιρειών είναι οι πολλές ώρες εργασίας (συχνά μέχρι 16 ώρες την ημέρα –χωρίς υπερωρίες), οι υποχρεωτικές έξοδοι για ποτό και φαγητό είτε με πελάτες, είτε με συναδέλφους μετά τη δουλειά, τα ανοιχτά γραφεία (δηλαδή οι μεγάλες αίθουσες χωρίς χωρίσματα/κουβούκλια), οι πολύωρες και χωρίς αποτέλεσμα συσκέψεις οι οποίες γίνονται προκειμένου να υπάρξει καθολική σύμπνοια και όχι να εξαχθεί κάποιο συγκεκριμένο συμπέρασμα και η… πρωινή γυμναστική στον εργασιακό χώρο, συνήθεια η οποία εξακολουθεί να εφαρμόζεται, πάντα κατά το άρθρο, ακόμα και σε εταιρείες όπως η Toshiba!
