Ο δρόμος του Τοκάιντο ήταν ο σημαντικότερος συγκοινωνιακός κόμβος στην Ιαπωνία. Συνέδεε το Έντο (το σημερινό Τόκιο) με το αυτοκρατορικό Κιότο. Τον αποτύπωσε στη σειρά «Οι 53 σταθμοί του Τοκάιντο», ο Χιρόσιγκε (1797-1858), ένας από τους σημαντικότερους Ιάπωνες καλλιτέχνες της τέχνης ουκιγιόε ο οποίος έκανε και ο ίδιος τη διαδρομή. Μπορείτε να δείτε τα έργα της σειράς στο τέλος του άρθρου (εκτός από τους 53 σταθμούς περιέχει δύο ακόμα έργα, το πρώτο με τη γέφυρα Νιχονμπάσι και το τελευταίο στο Κιότο).
Πολλά χρόνια αργότερα, ο πρώην Πρέσβης της Ελλάδας στο Τόκιο Γεώργιος Σιώρης ταξίδεψε με το τρένο στη γραμμή του Τοκάιντο και έγραψε σχετικά στο βιβλίο του με τίτλο «Ιαπωνία»:
«Πάντα πλημμύριζα χαρά σαν ήτανε να πάρω το γοργόφτερο «χικάρι» από το Κυότο. Μια μέρα ωστόσο η τύχη μού χάρισε ένα ταξίδι ονείρου μέσα στ’όνειρο: Από το Τόκυο στο Μιγιάκο, ακολουθώντας τους περίφημους «πενήντα τρεις Σταθμούς» του Χιρόσιγκε Άντο, όπως το αμίμητο τάλαντό του τους αποτύπωσε στις ισάριθμες υπέροχες ξυλογραφίες του.
Πόση ευωδιά γιαπωνέζικης κουλτούρας πίσω απ’τους λεπτούς και πολύχρωμους αυτούς πίνακες! Πόση ρομαντική διάθεση σε μια εποχή που το ταξίδι ήταν ακόμα εμπειρία και ανανέωση και όχι ξεκάρφωτη, απρόσωπη μεταφορά, όπως στα χρόνια τα δικά μας! Τι αποθέωση φυγής μέσα σε μερικές από τις ομορφότερες στιγμές της γιαπωνέζικης παράδοσης!
…Στις μέρες μας θα έλεγε κανείς πως ο ίλιγγος του σιδηροδρόμου εξαφάνισε κάθε ίχνος από το έργο του μεγάλου καλλιτέχνη. Κι όμως: Νοσταλγικοί ταξιδιώτες, που ακολούθησαν πεζοπορώντας σήμερα τα χνάρια των προγόνων τους, βρήκανε πως το χρώμα της ρομαντικής εκείνης εποχής δεν πνίγηκε πέρα ως πέρα: Κάπου-κάπου, στο δρομολόγιό τους, είδανε καλαμοσκέπαστα χωριάτικα σπιτικά, ναούς και περάσματα που σαν να ξέμειναν ανέπαφα όπως ήταν στα χρόνια του Χιροσίγκε και πρότερα.
Ωστόσο, πέρα από κάθε τέτοια σύγκριση, πιο πολλή σημασία έχουνε τ’αναρίθμητα αντίγραφα των 53 Σταθμών που σώζονται ακόμα και σήμερα: Ξεφυλλίζοντάς τα, οι θαυμαστές τους ξαναγεύονται τη μαγεία του Οδοιπορικού, μαζί και τη χάρη της άσβηστης, παλιάς Ιαπωνίας…»
«Ιαπωνία», εκδ. Καθημερινής, 1978
Γεώργιος Α. Σιώρης
Πρώην Πρέσβης της Ελλάδας στην Ιαπωνία, την Ινδία και την Ταϋλάνδη. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε νομικά και γαλλική φιλολογία και αφού εργάστηκε για σύντομο χρονικό διάστημα ως δημοσιογράφος, εισήλθε το 1964 στο Διπλωματικό Σώμα. Πριν γίνει Πρέσβης, υπηρέτησε στην Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Νέο Δελχί, το Συμβούλιο της Ευρώπης στο Στρασβούργο, το Πεκίνο και την Ουάσινγκτον.
Υπήρξε Πρόεδρος της Ασιατικής Εταιρείας της Ιαπωνίας την περίοδο 1995-98. Έχει γράψει τα βιβλία «Ιαπωνία» (εκδ. Καθημερινή 1978), «Γεράκης: Ο Έλληνας πρωτοσύμβουλος στην Αυλή του Σιάμ» (Εστία 1993), «Archetypal similarities, Japan and Greece» (Νέο Δελχί 1974), «Diplomacy: Memories and Visions» κ.α.
Αρθογραφούσε τακτικά στην εφημερίδα The Japan Times. Από το 1998 που συνταξιοδοτήθηκε από το Διπλωματικό Σώμα, ζει με την οικογένειά του στο Chang Mai στη βόρεια Ταϊλάνδη.
Οι 53 σταθμοί του Τοκάιντο
