Η νέα φάση του συνεχούς αγώνα της Ιαπωνίας για αναγνώριση από την ΟΥΝΕΣΚΟ όλο και περισσότερων τοποθεσιών της είναι, αν μη τι άλλο, πρωτότυπη: πρόκειται για το μικρό νησί Χασίμα ή Γκούνκαντζίμα (η δεύτερη ονομασία σημαίνει «νησί-πολεμικό πλοίο» και αναφέρεται στο σχήμα του) τα ανθρακωρυχεία του οποίου έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον εκμοντερνισμό της χώρας την περίοδο Μέιτζι. Αυτό που κάνει την επιλογή ενδιαφέρουσα είναι ότι από το 1974 όταν έκλεισαν τα ορυχεία, το νησί εγκαταλείφθηκε πλήρως και σήμερα αποτελεί στόχο για τους «εξερευνητές αστικών ερειπίων» ή «χάικιο», ένα από τα αγαπημένα χόμπι των Ιαπώνων∙ στο «μύθο» του Χασίμα έχει παίξει ρόλο η δυσκολία πρόσβασης (μπορεί κανείς να πάει μόνο με πλοιάριο από το Ναγκασάκι) καθώς και ότι επί σειρά ετών οι επισκέψεις απαγορεύονταν λόγω επικινδυνότητας.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, το Χασίμα έχει γνωρίσει ιδιαίτερη δημοτικότητα χάρη σε ντοκιμαντέρ και φωτογραφικά οδοιπορικά –κυρίως μη-Ιαπώνων επισκεπτών. Τα μισογκρεμισμένα κτήριά του τα οποία περιέχουν ακόμα ίχνη των ανθρώπων που τα εγκατέλειψαν σχεδόν σε μια νύχτα όταν η Mitsubishi έκλεισε τα ορυχεία πριν από ακριβώς 40 χρόνια, ασκούν στους σύγχρονους «αρχαιολόγους» μια περίεργη γοητεία αρκετά ισχυρή μάλιστα ώστε να κάνει στο παρελθόν αρκετούς από αυτούς να δωροδοκήσουν τους ιδιοκτήτες πλοιαρίων του Ναγκασάκι ώστε να παραβούν τον νόμο.
Όμως όλα αυτά φαίνεται ότι είχαν αποτέλεσμα: η Google κατέγραψε το νησί στους Google Maps, η Sony το χρησιμοποίησε σε ένα διαφημιστικό της, τουλάχιστον ένα συγκρότημα (οι B’z) το έκαναν σκηνικό για ένα βίντεο-κλιπ του και πλέον οι επισκέψεις γίνονται επίσημα και τακτικά. Αν δε ανακηρυχθεί και «Ιστορική Τοποθεσία της Ιαπωνίας» από το Υπουργείο Παιδείας όπως πρότεινε αυτές τις μέρες η Υπηρεσία Πολιτισμικών Υποθέσεων, θα έχει γίνει και το πρώτο βήμα για την αναγνώρισή του και από την ΟΥΝΕΣΚΟ σαν μνημείο Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς –και ίσως για την αναβίωσή του;
