Κάποτε, όταν ενέπνεαν τον Χαρούκι Μουρακάμι να γράψει το ομώνυμο έργο του («Χοτάρου») και ακόμα περισσότερο παλιότερα, οι πυγολαμπίδες συμβόλιζαν για τους Ιάπωνες την έλευση του καλοκαιριού και η βραδινή έξοδος προς αναζήτηση σημείων που εκτελούσαν τους εναέριους χορούς τους, ήταν μια από τις ρομαντικότερες προτάσεις για τα ερωτευμένα ζευγάρια. Δυστυχώς, κάτι η όλο και μεγαλύτερη απομάκρυνση των ανθρώπων από τη φύση (οι πυγολαμπίδες ζουν μόνο κοντά στο νερό), κάτι οι όλο και φωτεινότερες νύχτες της Ιαπωνίας, κάτι η μικρή διάρκεια ζωής τους (αναλόγως το είδος, από τα μέσα Μαΐου ως τα μέσα Ιουλίου), οι ευκαιρίες να τις δει κανείς και ειδικά στο Τόκιο έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο.
Αυτό δε σημαίνει ότι ευκαιρίες δεν υπάρχουν, ωστόσο: οι δήμοι Αντάτσι, Σεταγκάγια, Σιντζούκου και Σιμπούγια (ναι, η γνωστή πολύφωτη και πολύβουη Σιμπούγια) προσφέρουν σημεία στα οποία οι επισκέπτες μπορούν να περάσουν μερικές ώρες κοντά στα ιδιαίτερα αυτά έντομα και να επαναφέρουν λίγη από τη μαγεία των περασμένων δεκαετιών. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει σε δημοτικά πάρκα ή βοτανικά ή εντομολογικά κέντρα που έχουν διαμορφώσει κατάλληλους χώρους και που εκτρέφουν τις πυγολαμπίδες (κυρίως των ειδών «Γκέντζι» και «Χέικε» που είναι και αυτές που εκπέμπουν το περισσότερο φως), εξ ου και το κόστος εισόδου στους χώρους είναι από μηδενικό έως ασήμαντο (λιγότερο από ένα ευρώ) όμως υπάρχουν και πιο επιχειρηματικά πνεύματα: το ξενοδοχείο «Τσίνζανσο» στο δήμο Μπούνκιο προσφέρει «βραδιές Χοτάρου» με μπουφέ ή ζωντανή τζαζ σε τιμές που ξεκινούν από τα 9.800 γεν και φτάνουν στις 19.000 (70/137 ευρώ)!
