Συνήθως τα βρίσκει κανείς παρκαρισμένα μπροστά από τη δυτική πλευρά του σταθμού του Σιντζούκου, απέναντι από το υπουργείο εξωτερικών στο Κασούμι-γκασέκι ή πέριξ του τεμένους Γιασουκούνι, του αμφιλεγόμενου μνημείου για τους πεσόντες της Ιαπωνίας και κόκκινο πανί για τις υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Ασίας καθώς ξυπνάει τις μνήμες του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού της περιόδου 1894-1945. Σε κάποιες δε ειδικές ημέρες, όπως η επέτειος της δημιουργίας του συντάγματος, στις 3 Μαΐου πολλαπλασιάζονται για να διακηρύξουν της σθεναρή και συνεχιζόμενη αντίσταση στην «εθνική μειοδοσία» και τον «εξευτελισμό» που συνόδεψε το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την επτάχρονη κατοχή από τις συμμαχικές δυνάμεις. Στα ιαπωνικά λέγονται «γκάισενσα» (街宣車) ή «οχήματα προπαγάνδας» επειδή είτε παρκαρισμένα, είτε εν κινήσει μεταδίδουν στη διαπασών τα μηνύματα τους από τα τεράστια μεγάφωνα ή, ζωντανά, από τις πλατφόρμες που έχουν στην οροφή τους και ανήκουν στις ομάδες που συλλήβδην ονομάζονται «ουγιόκου νταντάι» (右翼団体) ή «δεξιές οργανώσεις».
Καθώς υπάρχουν περισσότερες από 1000 ομάδες χωρίς κατ’ ανάγκη συνδέσεις μεταξύ τους, η ρητορική είναι αρκετά ευρεία –στις περισσότερες περιπτώσεις ωστόσο, ο στόχος της είναι κοινός: οι ξένοι, κυρίως με τη μορφή των αμερικανών, των κινέζων ή των κορεατών και δη της εξωτερικής πολιτικής τους και δη όπως αυτή εκφράζεται με τις εδαφικές διεκδικήσεις των νησιών Σενκάκου και Τακεσίμα αντίστοιχα. Η δε φρασεολογία τους θα φανεί πολύ γνωστή σε όσους έχουν διαβάσει την ιστορία της Ιαπωνίας από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά: εθνική ταυτότητα, πίστη στον αυτοκράτορα και ταύτισή του με την πεμπτουσία της χώρας και τα ιδανικά των σαμουράι όπως συνοψίζονται στο «μπουσίντο», τον «κώδικα του πολεμιστή» και όπως αυτός εκφράζεται στο «Χαγκακούρε» του Γιαμαμότο Τσουνετόμο και στο «Τσούτσο Τζιτζίτσου» του Γιαμάγκα Σόκο.
Όπως συνήθως συμβαίνει με τους οπαδούς ακραίων ιδεολογιών, οι ομάδες αυτές παραβλέπουν πολύ βολικά ολόκληρα κεφάλαια της ίδιας της ιστορίας που υπερασπίζονται και παρερμηνεύουν, συνήθως σκόπιμα, πολλές «λεπτομέρειες» προκειμένου να στηρίξουν την άποψή τους∙ αν δεν το έκαναν, θα έβλεπαν ότι η σημερινή Ιαπωνία είναι πολύ ισχυρότερη από την Ιαπωνία των περιόδων Τάισο και Σόουα και μάλιστα χωρίς να έχει πληρώσει την ισχύ της αυτή με αίμα. Και ίσως επειδή η γνώση αυτή είναι ξεκάθαρη στους περισσότερους ιάπωνες, το θέαμα των γκάισενσα αντιμετωπίζεται γενικά με αδιαφορία και ελάχιστοι στέκονται να ακούσουν τους πύρινους λόγους που εκφωνούν από τις οροφές τους, περιστοιχισμένοι από τους αυτοκρατορικούς θυρεούς και τις πολεμικές σημαίες, τα πληρώματά τους. Και γιατί να ασχοληθούν άλλωστε; Όπως και όλοι, οι ουγιόκου ασκούν απλώς το συνταγματικό τους δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου…
