Επτά φορές, οκτώ φορές

Greecejapan_Ota_Dokan
Φωτογραφία © Γρηγόρης Α. Μηλιαρέσης

«Αυτό το τριαντάφυλλο μπορεί να βγάλει επταπέταλα ή οκταπέταλα λουλούδια όμως δυστυχώς δε βγάζει καρπό» απάντησε η κοπέλα στον πολεμιστή-κυνηγό που τον είχε πιάσει ξαφνικά η βροχή, προσφέροντάς του αντί για το ψάθινο αδιάβροχο που της ζήτησε, μια βεντάλια με μερικά κίτρινα τριαντάφυλλα «γιαμαμπούκι» (山吹). Ο κυνηγός έφυγε θυμωμένος και όταν το βράδυ γύρισε στην κατοικία του, στο λόφο της πεδιάδας Μουσάσινο πάνω από τον ποταμό Σουμίντα, μετέφερε την ιστορία στους ακολούθους του για να μάθει από έναν από αυτούς, αρκετά καλά διαβασμένο στην κλασσική λογοτεχνία, ότι η φράση της κοπέλας δεν ήταν τυχαία αλλά ένα ποίημα από την αυτοκρατορική συλλογή «Γκοσούι Ουάκασου» (後拾遺和歌集) που είχε ηλικία τριακοσίων ετών. Και ότι με έναν έμμεσο τρόπο και χρησιμοποιώντας ένα λογοπαίγνιο του ζήτησε συγνώμη που δεν είχε να του προσφέρει το αδιάβροχο που της ζήτησε.

Αν ο κυνηγός ήταν ένας τυχαίος πολεμιστής, η ιστορία θα είχε λήξει εκεί. Όμως ο Ότα Ντόκαν (1432-1486) ήταν ο άνθρωπος που έχτισε το κάστρο του Έντο για λογαριασμό της οικογένειας φεουδαρχών Ουεσούγκι∙ παρότι κάποια διαμάχη, μια ακόμα ιστορία προδοσίας από αυτές που γεμίζουν τις σελίδες της ιστορίας της ιαπωνικής φεουδαρχικής περιόδου και των «αφοσιωμένων πολεμιστών» της, του κόστισε τη ζωή του, το ότι ήταν αυτός που πρώτος έχτισε ένα κάστρο στο λόφο που σήμερα είναι το κέντρο του Τόκιο, του χάρισε μια θέση στην αιωνιότητα. Η τουλάχιστον στην ιστορία της πόλης που εκατόν πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του θα γινόταν de facto πρωτεύουσα και κέντρο κάθε δραστηριότητας για την Ιαπωνία και τετρακόσια χρόνια μετά η μεγαλύτερη μητροπολιτική περιοχή στον κόσμο.

Στο Τόκιο, και γενικά στο Κάντο, υπάρχουν διάφορα αγάλματα του Ότα Ντόκαν. Όμως όχι όσα θα περίμενε κανείς καθώς ο μάλλον χαμηλών τόνων πολεμιστής, ποιητής (μετά την εμπειρία του με το γιαμαμπούκι) και βουδιστής μοναχός υπερκαλύφθηκε από το μεταγενέστερο διάσημο ένοικο του κάστρου του Έντο, το σογκούν Τοκουγκάουα Ιεγιάσου και τους αυτοκράτορες Μέιτζι, Τάισο, Σόουα και Ακιχίτο που διατηρούν στο ίδιο ακριβώς σημείο τα ανάκτορά τους. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι αυτό που βρίσκεται σχεδόν κρυμμένο στο πάρκο Τσούο Κοέν κοντά στο κτήριο της μητροπολιτικής κυβέρνησης του Τόκιο, στο Σιντζούκου: χαμένος ανάμεσα στα δέντρα και στους θάμνους, χωρίς το άλογο και το τόξο του και ντυμένος με τα απλά ρούχα του κυνηγού, ο Ότα μοιάζει αμήχανος μπροστά στην κοπέλα που πεσμένη στα γόνατα του προσφέρει τα τριαντάφυλλα πάνω στη βεντάλια –ή, ίσως, μπροστά στους ουρανοξύστες που κρύβουν το αγαπημένο του Φούτζι…

ENGLISH

 

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΣΑΣ!ΣΠΙΤΙΚΕΣ ΙΑΠΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣΜπορείτε να το παραγγείλετε εδώ

Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Γρηγόρης Μηλιαρέσης
Δημοσιογράφος και μεταφραστής. Έχει συνεργαστεί με πλειάδα εφημερίδων, περιοδικών (τόσο του γενικού όσο και του ειδικού τύπου) και εκδοτικών οίκων και με ειδίκευση στο Ίντερνετ, τις πολεμικές τέχνες και την Ιαπωνία όπου και ζει τα τελευταία χρόνια. Από το 2012 μέχρι το 2016 έγραφε την εβδομαδιαία στήλη στο GreeceJapan.com "Γράμματα από έναν αιωρούμενο κόσμο" και το 2020 κυκλοφόρησε το ομότιτλο βιβλίο του. Περισσότερα στη συνέντευξη που είχε δώσει στο GreeceJapan.com.
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

Ροή άρθρων

spot_img

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

8-9-3

Στην παραδοσιακή ιαπωνική εκδοχή του μπακαρά που λέγεται «όιτσο-κάμπου» (おいちょかぶ) το χειρότερο φύλλο είναι να τραβήξεις 3 αν έχεις ήδη στο χέρι ένα 8...

Ο κυνηγός της νύχτας

Στις δεκαετίες που ασχολούμαι με την Ιαπωνία, και κυρίως πριν αρχίσω να ταξιδεύω εδώ, έχω μαζέψει σχετικές αναφορές και πληροφορίες από κάθε πιθανή και...

Χαμηλή πόλη

Έχοντας μεγαλώσει στο «downtown» της Αθήνας (στην Κυψέλη για όποιον ενδιαφέρεται), ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα με έλκυε το «σιταμάτσι» (下町) του Τόκιο, αν...

Αόρατοι

Αν μιλήσεις μ’ εκείνους που στέκονται και πουλάνε το «The Big Issue» έξω από τη δυτική είσοδο του σταθμού του Σιντζούκου, θα σου πουν...

Εναέρια δίχτυα

Οι οπαδοί των θεωριών συνωμοσίας και οι ξένοι που έχουν μείνει στην Ιαπωνία αρκετά ώστε να διαμορφώσουν μια σχέση αγάπης-μίσους μαζί της, αποδίδουν το...

Και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος

Από όλα τα έθιμα των Ιαπώνων για την πρωτοχρονιά –τα δίδυμα καγάμι-μότσι (鏡餅) με τα περίτεχνα στολίδια τους που περιμένουν υπομονετικά να φαγωθούν καθισμένα...

H λαμπερή, σκοτεινή πλευρά του Σιντζούκου

Το πρώτο μου ταξίδι στην Ιαπωνία ήταν σχεδιασμένο να διαρκέσει περίπου ένα μήνα∙ όπως ήταν αναμενόμενο, διήρκεσε και τους τρεις που μου επέτρεπε η...

Το όνειρο του Κοσιέν

Μεταξύ των αμέτρητων εμμονών των ιαπώνων, λίγες είναι τόσο ευδιάκριτες όσο αυτή με τον αθλητισμό· αν βρεθεί κανείς στην Ιαπωνία σε χρονιά και περίοδο...

Αιώνες

Όσοι κάνουν τον κόπο να περιπλανηθούν λίγο περισσότερο στην περιοχή πίσω από το Σενσότζι, τον πιο διάσημο βουδιστικό ναό του Τόκιο, θα τον δουν...

Ζεν και Ιαπωνία –επανεξέταση

Η σχέση μεταξύ του ιαπωνικού πολιτισμού και του βουδισμού ζεν με έχει απασχολήσει πολύ. Όχι μόνο λόγω της περιρρέουσας σχετικής φιλολογίας, ενισχυμένης κατά πολύ...

Ο ήχος του ανέμου

Εμφανίζονται μόλις περάσει η περίοδος των βροχών -η τυπική καθώς, και σε πείσμα των ιαπωνικών κλισέ, η περίοδος των βροχών στην Ιαπωνία κρατάει 365...

Η Ιαπωνία πίνει και πάει σπίτι (*)

Πίνουν. Πολύ. Πίνουν στα πανηγύρια, στα εστιατόρια, στα καφέ, στα καραόκε, στα ονσέν, στα μπαρ, στα κλαμπ, στο δρόμο, στο σπίτι, μαζί με το...