Έπειτα από τρία χρόνια αναμονής λόγω της πανδημίας, φέτος έτρεξαν στον Μαραθώνιο του Τόκιο (Κυριακή 5 Μαρτίου) και οι ερασιτέχνες δρομείς. Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε με κάποιους από τους Έλληνες δρομείς – συνολικά έτρεξαν 13 άνδρες και 1 γυναίκα – και τους ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκαν μαζί μας τις εντυπώσεις τους από τη συμμετοχή τους αλλά και από την Ιαπωνία!
Ξεκινάμε το αφιέρωμά μας με τον Νικόλα Μαστέλλο για τον οποίο ο Μαραθώνιος του Τόκιο ήταν ο τέταρτος μαραθώνιος που έχει τρέξει. Όπως μας είπε, όντας κάτοικος εξωτερικού εδώ και 17 χρόνια, ο μαραθώνιος είναι ένας τρόπος σύνδεσης με την Ελλάδα, την ιστορία της, και όλους όσους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για αυτήν.
Κάθε μαραθώνιος είναι και μια διαφορετική εμπειρία. Βασικά είναι ένα ταξίδι που ξεκινάει αρκετούς μήνες πριν την ημέρα του αγώνα. Ξεκίνησα να τρέχω μαραθώνιους πριν από περίπου ένα χρόνο, σε ηλικία 40 ετών, και αυτός είναι ο τέταρτος μαραθώνιος μετά την Ρώμη, το Βερολίνο και την Αθήνα. Ο λόγος που ξεκίνησα να ασχολούμαι με το τρέξιμο και ειδικότερα το αγώνισμα του μαραθωνίου ήταν ότι ήθελα να συνδυάσω τρία πράγματα τα οποία με γεμίζουν ως άνθρωπο: την αγάπη μου για τον αθλητισμό, το πάθος μου για τα ταξίδια και τις γνώσεις και εμπειρίες που αυτά χαρίζουν απλόχερα, καθώς και την ανάγκη ανεύρεσης, επίτευξης και δημιουργίας νέων στόχων. Όλα αυτά ο μαραθώνιος τα συνδυάζει απόλυτα και παρά τις δυσκολίες και την καταπόνηση που πάνε χέρι-χέρι με τα αθλήματα αντοχής, η χαρά της συμμετοχής, της προσπάθειας και του τερματισμού είναι ασύγκριτη!
Επίσης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο μαραθώνιος είναι ένα αγώνισμα ελληνικής προέλευσης. Για όλους τους Έλληνες, και ειδικότερα για αυτούς του εξωτερικού στους οποίους ανήκω και εγώ εδώ και περίπου 17 χρόνια, είναι ένας τρόπος σύνδεσης με την Ελλάδα, την ιστορία της, και όλους όσους αγωνίστηκαν και αγωνίζονται για αυτήν. Είναι θα έλεγα ένας φόρος τιμής σε αυτούς που έδωσαν την ζωή τους για τη χώρα και όλους όσους αποτελούν στις μέρες μας άξιους συνεχιστές της ιστορίας της Ελλάδας.
Στο δικό μου το μυαλό, η Ιαπωνία του εικοστού-πρώτου αιώνα είναι ότι ήταν η Ελλάδα πριν από περίπου 2500 χρόνια. Όπως η Ελλάδα κάποτε δίδασκε πολιτισμό, έτσι και τώρα η Ιαπωνία είναι μια χώρα, κατά τη γνώμη μου η πρώτη στον κόσμο, που διδάσκει πολιτισμό, ηθική, αρχές και γενικώς το πως θα πρέπει να λειτουργούν οι σύγχρονες κοινωνίες.
Αποφάσισα να τρέξω τον Μαραθώνιο του Τόκιο για να νιώσω από κοντά όλα όσα είχα ακούσει, διαβάσει και γενικώς είχα στο μυαλό μου για αυτή την χώρα. Και πραγματικά η Ιαπωνία ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μου. Μόνο καλά λόγια έχω να πω για όσα είδα και έμαθα, τους ανθρώπους που συνάντησα και τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η χώρα σε όλα τα επίπεδα.
Ο Μαραθώνιος ήταν ακόμα ένα παράδειγμα απόλυτου επαγγελματισμού, πειθαρχίας και σεβασμού στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Άριστη οργάνωση από την αρχή μέχρι το τέλος που με έκανε να μην αισθάνομαι καμία ανασφάλεια λόγω της διαφοράς γλώσσας, κουλτούρας, κανόνων κτλ.
Σε προσωπικό επίπεδο πέτυχα τον στόχο μου να βελτιώσω τον χρόνο μου και επικεντρώνομαι στον επόμενο αγώνα που είναι στις 23 Απριλίου στο Λονδίνο, όπου και μένω τα τελευταία 12 χρόνια. Επίσης είχα τη δυνατότητα να επισκεφτώ αρκετά μέρη και να μάθω καινούργια πράγματα για την ιστορία και την κουλτούρα της χώρας που με βοήθησαν να γυρίσω γεμάτος από νέες εμπειρίες και γνώσεις.
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ένα τεράστιο ευχαριστώ στους διοργανωτές, εθελοντές και γενικότερα όλους όσους δούλεψαν και δουλεύουν καθημερινά για να μας παρουσιάσουν την υπέροχη εικόνα αυτής της πόλης και χώρας γενικότερα. Εύχομαι όσοι Έλληνες έχουν την δυνατότητα να επισκεφτούν την Ιαπωνία και να μάθουν όσα περισσότερα γίνεται για την ιστορία της, τον πολιτισμό της, την κουλτούρα της, τους κώδικες ηθικής και συμπεριφοράς των κατοίκων της, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί αυτή η χώρα σε όλα τα επίπεδα, και να χρησιμοποιήσουν αυτή την γνώση όπως επιθυμεί ο καθένας στην καθημερινότητά τους.
Ευχαριστώ πολύ!
Νικόλας Μαστέλλος
