Είναι τυπικό κομμάτι κάθε δημόσιου έργου –από την απλή αντικατάσταση μιας πλάκας πεζοδρομίου μέχρι τη δημιουργία ενός αυτοκινητοδρόμου ή την ανέγερση του Sky Tree – και είναι γραμμένο στις περιφράξεις, στο πίσω μέρος των φορτηγών και των τρέιλερ με τα μηχανήματα και στις ταμπέλες με τις πληροφορίες για το έργο, τον προϋπολογισμό και τη διάρκειά του: Ανζέν Ντάι-ίτσι (安全第一) δηλαδή «Η ασφάλεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα». Και για όσους δεν ξέρουν να διαβάζουν ιαπωνικά, η αφθονία των ένστολων φυλάκων πάσης φύσεως όπου μπορεί να φανταστεί κανείς (π.χ. στα πάρκινγκ των κτηρίων ή έξω από καταστήματα) και των πορτοκαλί κορδονιών που ορίζουν την απαγόρευση της διάβασης θα επιβεβαιώσει ότι το θέμα της ασφάλειας στην Ιαπωνία αντιμετωπίζεται πολύ σοβαρά.
Παρόλα αυτά, οι ιάπωνες δεν είναι τόσο επιμελείς στο συγκεκριμένο θέμα όσο θέλουν να πιστεύουν (ή να δείχνουν στον υπόλοιπο κόσμο): οι πανταχού παρόντες ένστολοι φύλακες είναι στην πλειονότητά τους ηλικιωμένοι και μάλλον αδύναμοι να κάνουν οτιδήποτε πέρα από το να παρίστανται –όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη για ασφάλεια, καλείται πάντοτε η αστυνομία- οι νεαροί με τα πηλίκια στους σταθμούς αδυνατούν να συγκρατήσουν τα στίφη των σαραρίμαν τις ώρες της μεγάλης κίνησης (ή τους πιο καταθλιπτικούς από αυτούς από το να πηδήξουν στις γραμμές), οι κατασκευαστές προσπαθούν συχνά να κάνουν περικοπές εξόδων που έχουν σαν αποτέλεσμα σαθρές οικοδομές (όπως αποδεικνύει κάθε μεγάλος σεισμός) ενώ τα διαρκή μηνύματα για απότομα φρεναρίσματα σε τρένα και λεωφορεία δείχνουν να περνούν απαρατήρητα από ένα μεγάλο κομμάτι των επιβατών.
Προσωπικά έχω καταλήξει ότι ο λόγος πίσω από αυτή την «κουλτούρα της ασφάλειας» είναι περισσότερο ψυχολογικός και σχετίζεται, ξανά, με το αφιλόξενο περιβάλλον που οι ιάπωνες έχουν κάνει σπίτι τους. Όταν η φύση σου αποδεικνύει καθημερινά πόσο απρόβλεπτη και απροσδόκητα βίαια μπορεί να γίνει, η εσωτερική σου ισορροπία εξαρτάται από το να πείσεις τον εαυτό σου ότι είσαι προετοιμασμένος, αν όχι απέναντι στους μεγάλους κινδύνους, τουλάχιστον στους καθημερινούς μικρούς. Όμως η σχεδόν ανεξέλεγκτη επανάληψη του μηνύματος οδηγεί αναπόφευκτα στην αγνόησή του ή στη μεταμόρφωσή του σε μια εκδήλωση ομοιοπαθητικής μαγείας∙ όπως έδειξε η πρόσφατη ιστορία (όταν η τεράστια βιομηχανία που διαχειρίζεται τα πιο επικίνδυνα υλικά που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα έκανε θανάσιμα μεγάλες εκπτώσεις στην ασφάλεια) κάποτε τα πορτοκαλί κορδόνια δεν είναι διαφορετικά από τα σχοινιά σιμενάουα των σιντοϊστικών ναών: απλά σύμβολα που δεν προφυλάσσουν από τους πραγματικούς κινδύνους.
