Στην παραδοσιακή ιαπωνική εκδοχή του μπακαρά που λέγεται «όιτσο-κάμπου» (おいちょかぶ) το χειρότερο φύλλο είναι να τραβήξεις 3 αν έχεις ήδη στο χέρι ένα 8 και ένα 9. Όπως και ο άσσος μπαστούνι στη Δύση, ο συνδυασμός 8-9-3 απέκτησε ένα δικό του κοινό μεταξύ αυτών που ήθελαν να προσδώσουν μια ρομαντική απόχρωση στην έννοια του «loser», αυτού που δεν έχει πια τίποτα να χάσει και άρα είναι ικανός για τα πάντα∙ οι τζογαδόροι της περιόδου Έντο υιοθέτησαν τη σημασία αυτή και η εναλλακτική της ανάγνωση έμεινε να χαρακτηρίζει τις οργανώσεις που ξεκίνησαν από αυτούς και που επρόκειτο να γίνουν ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους θεσμούς της ιαπωνικής κοινωνίας ή, πιο σωστά, του περιθωρίου της. Η ανάγνωση αυτή είναι «για-κου-ζα» (ヤクザ).
Σχεδόν όλοι έχουν ακουστά για τα ολόσωμα τατουάζ τους που προέρχονται από τους πυροσβέστες του Έντο, επίσης μια τάξη που ακροβατούσε μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας και, ακόμα πιο παλιά, από τις εικονογραφήσεις του Κουνιγιόσι για το «Σουϊκοντέν» (水滸伝), το κλασσικό κινέζικο έργο ηρωικής φαντασίας. Και σχεδόν όλοι έχουν ακούσει για την αυστηρή ιεραρχική τους δομή που θυμίζει τους στρατούς της εποχής της φεουδαρχίας και για τα κομμένα δάκτυλα-πληρωμή στον αρχηγό τους για κάποιο σφάλμα κατά της «οικογένειας». Αυτό που δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς εκτός Ιαπωνίας είναι η θέση τους στην ιαπωνική συλλογική συνείδηση: οι μποριοκουντάν (暴力団) όπως έχει ζητήσει οι αστυνομία να αποκαλούνται, είναι ένα ακόμα υφάδι σφιχτά πλεγμένο με τα στημόνια της κοινωνίας∙ πιθανότατα αυτός είναι ο λόγος που εξακολουθούν να υπάρχουν παρά τα εμπόδια που προσπαθεί διαρκώς να τους βάλει το κράτος.
Στο Τόκιο μπορεί να τους δει κανείς στο Ροπόνγκι, την Ακασάκα αλλά και την παραδοσιακή Ασακούσα –σημεία που κάποιες οργανώσεις τους έχουν τα γραφεία τους- ή στο Καμπουκιτσό στα ανατολικά του σταθμού του Σιντζούκου, όπου βρίσκονται μερικές από τις πιο επικερδείς επιχειρήσεις τους στον χώρο της ψυχαγωγίας και δη της ψυχαγωγίας για ενήλικες. Ο τυχαίος περαστικός πιθανότατα δε θα τους καταλάβει καθώς φροντίζουν να κρατούν καλυμμένα τα τατουάζ τους∙ μια από τις σπάνιες ευκαιρίες που έχουν για να τα δείχνουν δημόσια είναι στο μεγάλο πανηγύρι Σάντζα Ματσούρι οπότε υπάρχει η παράδοση να ανεβαίνουν σχεδόν γυμνοί στα φορητά τεμένη ομικόσι και να δίνουν το τέμπο με τις βεντάλιες τους. Όμως ακόμα και όταν δεν τους βλέπεις, ξέρεις ότι βρίσκονται εκεί –εφόσον υπάρχει ήλιος δεν μπορεί να μην υπάρχουν και σκιές.
